بررسی اثر پروبیوتیک بومی لاکتوباسیلوس پلانتاروم زیرگونه پلانتاروم PTCC 1896 بر طول عمر با استفاده از مدل نماتود سینورابدایتیس الگانس به صورت درون تنی

اولین اثر مشاهده شده ناشی از مصرف باکتری‌های پروبیوتیک موجود در محصولات تخمیری بر پایه شیر، افزایش طول عمر مصرف کننده بود که برای این اثر لازم است پروبیوتیک‌ها در روده میزبان کلونیزه شوند. هدف از این مطالعه بررسی توانایی کلونیزه شدن سویه پروبیوتیک بومی لاکتوباسیلوس پلانتاروم زیرگونه پلانتاروم PTCC 1896 در لوله گوارشی نماتود سینورابدایتیس الگانس در مقایسه با اشریشیا کلی OP50 به عنوان منبع غذایی استاندارد برای نماتود مورد مطالعه و همچنین اثر این سویه‌ها بر طول عمر نماتود به صورت درون‌تنی بود. در این تحقیق همچنین از لاکتوباسیلوس رامنوسوس GG که یک پروبیوتیک رایج تجاری است به عنوان کنترل مثبت استفاده شد. برای تعیین دوز بهینه پروبیوتیک‌های مورد استفاده، اثر غلظت‌‌های 01/0، 1/0، 1 و 10 میلی‌گرم از سویه‌های میکروبی مورد مطالعه، بر طول عمر نماتود بررسی شد. نتایج نشان داد، لاکتوباسیلوس پلانتاروم زیرگونه پلانتاروم PTCC 1896 با دوز 1/0 میلی‌گرم سلول باکتریایی در هر پلیت طول عمر نماتود سینورابدایتیس الگانس را به میزان 95/36%، در مقایسه با گروه کنترل که با اشریشیا کلیOP50 تغذیه شدند، افزایش داد. همچنین آزمون کلونیزه شدن سویه لاکتوباسیلوس پلانتاروم زیرگونه پلانتاروم PTCC 1896 نشان داد که از توانایی چسبندگی خوبی به سلول‌های اپیتلیال روده نماتود، در مقایسه با لاکتوباسیلوس رامنوسوس GG برخوردار است. در مجموع می‌توان گفت که مصرف پروبیوتیک بومی لاکتوباسیلوس پلانتاروم زیرگونه پلانتاروم PTCC 1896 با قابلیت کلونیزه شدن در روده، امکان تولید محصولات فراسودمند حاوی این میکروارگانیسم را با هدف افزایش طول عمر میزبان فراهم می‌کند.