اثر کیتوزان و کلرید کلسیم بر حفظ کیفیت پس از برداشت و ترکیب‌های پاداکسنده میوه توت‌فرنگی

چکیده

این پژوهش به منظور بررسی اثر پوشش خوراکی کیتوزان و کلرید کلسیم بر ویژگی‌های فیزیکی، کیفی و بیوشیمیایی میوه توت‌فرنگی رقم پاروس انجام شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار (پوشش کیتوزان 5/0 و 5/1 درصد و کلرید کلسیم 1 درصد به تنهایی و در ترکیب با یکدیگر) به همراه شاهد و زمان نمونه‌برداری (زمان برداشت، 6 و 12 روز پس از شروع انبارداری) در سه تکرار اجرا شد. پس از تیمار، میوه‌ها به سردخانه‌ای با دمای 5/0±4 درجه‌سانتی‌گراد و رطوبت نسبی 5±90 درصد منتقل شدند. نتایج نشان داد که با افزایش مدت انبارداری در همه تیمارها شاخص‌های کاهش وزن‌، مواد جامد محلول و شاخص طعم افزایش یافت، درحالی‌که میزان سفتی بافت میوه، آسکوربیک اسید، فنل و فلاونوئید کل، آنتوسیانین کل و ظرفیت پاداکسندگی کاهش یافت. پس از 12 روز انبارداری میزان کاهش وزن‌، مواد جامد محلول و شاخص طعم به ترتیب با میانگین 44/5، 89/11 درصد و 86/9 در میوه‌های گروه شاهد بیشتر از سایر تیمارها بود. در حالی‌که میزان سفتی بافت میوه، آسکوربیک اسید، فنل، فلاونوئید و آنتوسیانین کل و ظرفیت پاداکسندگی در میوه‌های تیمار شده با پوشش کیتوزان و کلرید کلسیم به‌طور معنی‌داری بیشتر از میوه‌های گروه شاهد بود. کاربرد توأم پوشش کیتوزان و کلرید کلسیم در حفظ شاخص‌های فوق از کاربرد هرکدام از آن‌ها به تنهایی بهتر بود. در مجموع برهمکنش کلرید کلسیم یک درصد با پوشش کیتوزان 5/1 درصد مؤثرترین تیمار در حفظ ویژگی‌های کیفی و بیوشیمیایی میوه توت‌فرنگی طی انبارداری سرد بود.