بررسی حضور ژن مقاومت به متی‌سیلین (mecA) در جدایه‌های استافیلوکوکوس اورئوس با منشأ مواد غذایی

چکیده
استافیلوکوکوس اورئوس بواسطه توانایی کسب مقاومت نسبت به داروهای ضدمیکروبی به یکی از نگرانی های عمده تبدیل شده است. هدف از این تحقیق بررسی ژن مقاومت به متی­سیلین در جدایه­های استافیلوکوکوس اورئوس با منشأ مواد غذایی و تعیین الگوی مقاومت آنتی­بیوتیکی در آنها بود. به منظور اجرای این تحقیق تعداد 146 نمونه غذایی از نظر آلودگی به استافیلوکوکوس اورئوس بررسی و همچنین از تعداد ٣٤ جدایه استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از مواد غذایی آرشیو دانشکده استفاده گردید. تمامی جدایه­ها از نظر ویژگی­های مورفولوژی و خصوصیات بیوشیمیایی استافیلوکوکوس اورئوس مورد بررسی قرارگرفتند. سپس طی دو مرحله آزمون PCRبرای بررسی حضور ژن ترمونوکلئاز(nuc) و نیز ژن مقاومت به متی­سیلین(mecA)انجام گردید. سنجش حساسیت آنتی بیوتیکی با استفاده از روش انتشار از دیسک (کربی بائر) انجام شد. نتایج PCR نشان داد که همه­ جدایه­ها از نظر ژن ترمونوکلئاز، اختصاصی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس، مثبت بودند. همچنین از مجموع 66 جدایه استافیلوکوکوس اورئوس کواگولاز مثبت، تنها ١جدایه (۵١/١%) واجد ژن mecA بود. بیشترین میزان مقاومت نسبت به پنی سیلین(84/٣٤%) و بعد از آن به ترتیب آزیترومایسین و اریترومایسین(٦/١۰%)، اگزاسیلین (۵٧/٧%)، تری متوپریم و سولفامتوکسازول(۰٦/٦%)، کلوگزاسیلین(۵٤/٤%) و سیپروفلوکساسین، مروپنم و فلورفنیکل هر کدام(۵١/١%) بود. هیچگونه مقاومتی نسبت به ریفامپین، سفتی­زوکسیم، کلرآمفنیکل، نیتروفورانتوئین، جنتامایسین و نوبیوسین نیز مشاهده نشد. تلفیق نتایج مربوط به بررسی حضور ژن mecA و بررسی نتایج آنتی­بیوگرام نشان داد سویه­ای که واجد ژن مقاومت به متی­سیلین بود، نسبت به پنی­سیلین و اگزاسیلین مقاوم و نسبت به کلوگزاسیلین، تری متوپریم سولفامتوکسازول، مروپنم و متی­سیلین حساسیت نسبی و نسبت به بقیه آنتی بیوتیک ها حساس بود.