جستجو در:
دوره 15، شماره 76 - ( 1397 )
جلد 15 شماره 76 صفحات 307-317 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
میغانی حسین، برومند ناصر، مقبلی اسحاق. اثر کیتوزان و کلرید کلسیم بر حفظ کیفیت پس از برداشت و ترکیب‌های پاداکسنده میوه توت‌فرنگی. مجله علوم و صنایع غذایی ایران. 1397; 15 (76) :317-307
1- عضو هیأت علمی دانشگاه جیرفت
2- دانشجوی دکتری دانشگاه فردوسی مشهد
2- دانشجوی دکتری دانشگاه فردوسی مشهد
چکیده: (3680 مشاهده)
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی اثر پوشش خوراکی کیتوزان و کلرید کلسیم بر ویژگی‌های فیزیکی، کیفی و بیوشیمیایی میوه توت‌فرنگی رقم پاروس انجام شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار (پوشش کیتوزان 5/0 و 5/1 درصد و کلرید کلسیم 1 درصد به تنهایی و در ترکیب با یکدیگر) به همراه شاهد و زمان نمونه‌برداری (زمان برداشت، 6 و 12 روز پس از شروع انبارداری) در سه تکرار اجرا شد. پس از تیمار، میوه‌ها به سردخانه‌ای با دمای 5/0±4 درجه‌سانتی‌گراد و رطوبت نسبی 5±90 درصد منتقل شدند. نتایج نشان داد که با افزایش مدت انبارداری در همه تیمارها شاخص‌های کاهش وزن، مواد جامد محلول و شاخص طعم افزایش یافت، درحالی‌که میزان سفتی بافت میوه، آسکوربیک اسید، فنل و فلاونوئید کل، آنتوسیانین کل و ظرفیت پاداکسندگی کاهش یافت. پس از 12 روز انبارداری میزان کاهش وزن، مواد جامد محلول و شاخص طعم به ترتیب با میانگین 44/5، 89/11 درصد و 86/9 در میوه‌های گروه شاهد بیشتر از سایر تیمارها بود. در حالی‌که میزان سفتی بافت میوه، آسکوربیک اسید، فنل، فلاونوئید و آنتوسیانین کل و ظرفیت پاداکسندگی در میوه‌های تیمار شده با پوشش کیتوزان و کلرید کلسیم به‌طور معنی‌داری بیشتر از میوه‌های گروه شاهد بود. کاربرد توأم پوشش کیتوزان و کلرید کلسیم در حفظ شاخص‌های فوق از کاربرد هرکدام از آن‌ها به تنهایی بهتر بود. در مجموع برهمکنش کلرید کلسیم یک درصد با پوشش کیتوزان 5/1 درصد مؤثرترین تیمار در حفظ ویژگی‌های کیفی و بیوشیمیایی میوه توت‌فرنگی طی انبارداری سرد بود.
این پژوهش به منظور بررسی اثر پوشش خوراکی کیتوزان و کلرید کلسیم بر ویژگی‌های فیزیکی، کیفی و بیوشیمیایی میوه توت‌فرنگی رقم پاروس انجام شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار (پوشش کیتوزان 5/0 و 5/1 درصد و کلرید کلسیم 1 درصد به تنهایی و در ترکیب با یکدیگر) به همراه شاهد و زمان نمونه‌برداری (زمان برداشت، 6 و 12 روز پس از شروع انبارداری) در سه تکرار اجرا شد. پس از تیمار، میوه‌ها به سردخانه‌ای با دمای 5/0±4 درجه‌سانتی‌گراد و رطوبت نسبی 5±90 درصد منتقل شدند. نتایج نشان داد که با افزایش مدت انبارداری در همه تیمارها شاخص‌های کاهش وزن، مواد جامد محلول و شاخص طعم افزایش یافت، درحالی‌که میزان سفتی بافت میوه، آسکوربیک اسید، فنل و فلاونوئید کل، آنتوسیانین کل و ظرفیت پاداکسندگی کاهش یافت. پس از 12 روز انبارداری میزان کاهش وزن، مواد جامد محلول و شاخص طعم به ترتیب با میانگین 44/5، 89/11 درصد و 86/9 در میوه‌های گروه شاهد بیشتر از سایر تیمارها بود. در حالی‌که میزان سفتی بافت میوه، آسکوربیک اسید، فنل، فلاونوئید و آنتوسیانین کل و ظرفیت پاداکسندگی در میوه‌های تیمار شده با پوشش کیتوزان و کلرید کلسیم به‌طور معنی‌داری بیشتر از میوه‌های گروه شاهد بود. کاربرد توأم پوشش کیتوزان و کلرید کلسیم در حفظ شاخص‌های فوق از کاربرد هرکدام از آن‌ها به تنهایی بهتر بود. در مجموع برهمکنش کلرید کلسیم یک درصد با پوشش کیتوزان 5/1 درصد مؤثرترین تیمار در حفظ ویژگی‌های کیفی و بیوشیمیایی میوه توت‌فرنگی طی انبارداری سرد بود.
نوع مقاله: علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
کنترل کیفیت مواد غذایی
دریافت: 1395/10/19 | پذیرش: 1395/12/10 | انتشار: 1397/3/1
دریافت: 1395/10/19 | پذیرش: 1395/12/10 | انتشار: 1397/3/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |