1- دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوی، ایران
2- استادیار گروه علوم صنایع غذایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوی، ایران ، matinii.sara@gmail.com
3- دانشیار دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ایران
چکیده: (1485 مشاهده)
مایکوتوکسین، یک مشکل اصلی برای سلامت انسان به خصوص در صنعت آب میوه و کنسانتره میباشد. استاندارد جهانی پاتولین در آب میوهها در حدود 50 ppb میباشد. بررسیها نشان میدهد که استفاده از روشهای مختلف فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی میتواند مقدار پاتولین را کاهش دهد. در همین راستا، میزان مایکوتوکسین پاتولین در نمونههای کنسانتره سیب و کاهش آن به وسیله اُزُن، زغال فعال و اثر توام آنها مورد ارزیابی قرار گرفت. برای مقایسه تاثیر جداگانه هر دو عامل از آزمون تجزیه واریانس یک طرفه ، برای مقایسه اثر توام از آزمون تجزیه واریانس دو طرفه و مقایسه میانگین از آزمون توکی در سطح احتمال 5 درصد استفاده گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که بین افزایش غلظت زغال فعال و همچنین مدت زمان اُزُن دهی رابطه مستقیم وجود دارد بیشترین میزان کاهش پاتولین در غلظت 2/0 گرم زغال فعال و 9 دقیقه اُزُن دهی به دست آمد، همچنین در بررسی اثر توام غلظتهای زغال فعال و زمانهای اُزُن دهی نتایج نشان داد بین دو متغیر اثر متقابل وجود دارد ((P= 0.006 و در زمان 8 دقیقه اُزُن دهی با غلظت 5/1 گرم زغال فعال بیشترین کاهش پاتولین مشاهده گردید. بررسی حاضر نشان داد با به کارگیری گاز اُزُن به همراه زغال فعال میتوان در کارخانجات تولید آب میوه و کنسانتره میزان پاتولین را در حد قابل قبولی کاهش داد و با روشهای مناسب کشاورزی (GAP) گامی موثر در سلامت جامعه و صادرات آب میوه و کنسانتره برداشت.
کلیدواژهها: مایکوتوکسین، پاتولین، اُزُن، زغال فعال، کنسانتره سیب
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
کنترل کیفیت مواد غذایی دریافت: 1400/9/9 | پذیرش: 1400/11/3 | انتشار: 1401/2/14