دوره 14، شماره 73 - ( 1396 )                   جلد 14 شماره 73 صفحات 83-95 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
ابوالقاسمی مریم، زکی‌پور رحیم آبادی اسحق، یوسف الهی مصطفی. تاثیر پوشش خوراکی ژلاتین- اسانس آویشن شیرازی بر خصوصیات کیفی و زمان ماندگاری فیله کپور نقره‌ای (Hypophthalmichthys molitrix) طی نگهداری در یخچال. مجله علوم و صنایع غذایی ایران. 1396; 14 (73) :95-83

URL: http://fsct.modares.ac.ir/article-7-1775-fa.html

تاثیر پوشش خوراکی ژلاتین- اسانس آویشن شیرازی بر خصوصیات کیفی و زمان ماندگاری فیله کپور نقره‌ای (Hypophthalmichthys molitrix) طی نگهداری در یخچال
مریم ابوالقاسمی1، اسحق زکی‌پور رحیم آبادی*2، مصطفی یوسف الهی3
1- دانش آموخته کارشناسی ارشد شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه زابل
2- 2- دانشیار گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه زابل 3- دانشیار گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان، صومعه سرا
3- دانشیار گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل
چکیده:   (4989 مشاهده)
چکیده هدف این مطالعه بررسی تاثیرات پوشش خوراکی ژلاتینی و ترکیب پوشش ژلاتین و اسانس آویشن شیرازی بر کیفیت فیله کپور نقره­ای در خلال 21 روز نگهداری در یخچال(°C 4) بوده است. تیمارهای تحقیق عبارت بودند از فیله­های خام و بدون تیمار (تیمار شاهد)، فیله­های حاوی پوشش ژلاتینی 4% (تیمار 1)، فیله­های حاوی پوشش ژلاتینی 4% و  اسانس آویشن شیرازی2/0% (تیمار 2) و فیله­های حاوی پوشش ژلاتینی 4% و  اسانس آویشن شیرازی4/0% (تیمار 3). تیمار فیله­ها با پوشش ژلاتین و اسانس آویشن شیرازی تاثیر معنی­داری(05/0P <) بر بار باکتریایی داشت. تیمار شاهد و تیمار1 در روز 15نگهداری و تیمارهای 2 و 3 در روز 18 نگهداری در یخچال در محدوده فساد 7 log cfu/g قرار داشتند. بر اساس ارزیابی حسی تیمارهای 2 و 3 دارای زمان ماندگاری بیشتری در مقایسه با نمونه شاهد بودند.
واژه‌های کلیدی: کلید واژگان: کپور نقره‌ای، روکش غذایی، اسانس آویشن شیرازی، ژلاتین، زمان ماندگاری
متن کامل [PDF 201 kb]   (1828 دریافت)    

دریافت: 1396/6/20 | پذیرش: 1396/6/20 | انتشار: 1396/12/1
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.