گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران ، a.mohammadamini@uok.ac.ir
چکیده: (31 مشاهده)
توت فرنگی به عنوان یک میوه ارزشمند، عمر ماندگاری کوتاه داشته و بسیار فسادپذیر است. از جمله راهکارهای مؤثر برای رفع این مشکل، استفاده از پوشش های خوراکی است که علاوه بر حفظ تازگی و ارزش تغذیه ای و حسی، از ضایعات آن هم می توان جلوگیری نمود. در این تحقیق، اثر پوشش خوراکی امولسیونی تکی و تلفیقی صمغ بالنگو و پروتئین آب پنیر با سه سطح نسبت اختلاط در قالب طرح کاملاً تصادفی بر ویژگی های فیزیکوشیمیایی توت فرنگی مورد بررسی قرار گرفت. اندازه ذره امولسیون ها در محدوده 2/3 تا 8/4 میکرون متغیر بود و با بیشتر شدن مقدار پروتئین، اندازه ذره ها افزایش یافت. سطح فیلم تلفیقی با نسبت صمغ به پروتئین 1:1 کاملاً صاف و متراکم بود و کمترین محتوای رطوبت و حلالیت در آب را داشت، در حالی که با افزایش مقدار پروتئین، مقدار آنها بالا رفت و سطح فیلم ها ناهموار و گسیخته شد و مقدار نفوذپذیری به بخار آب افزایش یافت. پوشش دادن توت فرنگی سبب کاهش تغییرات افت وزنی، پارامترهای رنگی، محتوای آنتوسیانین، ویتامین C، سفتی بافت و ثابت ماندن مقدار مواد جامد محلول نسبت به نمونه های بدون پوشش شد. بطور کلی، پوشش دادن توت فرنگی از طریق ایجاد مانعی در مقابل تبادل رطوبت و تنفس بطور مؤثری سبب حفظ پارامترهای کیفی توت فرنگی طی نگهداری شد. نتایج این تحقیق نشان داد پوشش دادن توت فرنگی با پوشش تلفیقی صمغ بالنگو و پروتئین آب پنیر در نسبت 1:1 می تواند بطور کارآمدی ماندگاری را افزایش داده و از افت کیفیت و ایجاد ضایعات آن جلوگیری نماید.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
هیدروکلوئیدها،امولسیون دریافت: 1404/2/2 | پذیرش: 1404/3/19 | انتشار: 1404/8/1