دوره 19، شماره 130 - ( 1401 )                   جلد 19 شماره 130 صفحات 142-131 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Sadati khadar F, Mahdian E, ataye salehi E, Karazhyan R. Investigating the antioxidant and antimicrobial properties of thymol and resveratrol microcoated with zein-caseinate composite nanoparticles. FSCT 2022; 19 (130) :131-142
URL: http://fsct.modares.ac.ir/article-7-63096-fa.html
ساداتی خادر فاطمه، مهدیان الهام، عطای صالحی اسماعیل، کاراژیان رضا. بررسی خواص آنتی‌اکسیدانی و ضد ‌میکروبی تیمول و رسوراترول ریزپوشانی شده با نانوذرات کامپوزیتی زئین- کازئینات. مجله علوم و صنایع غذایی ایران. 1401; 19 (130) :131-142

URL: http://fsct.modares.ac.ir/article-7-63096-fa.html


1- گروه علوم و صنایع غذایی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران
2- گروه علوم و صنایع غذایی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران ، emahdian2000@yahoo.com
3- گروه بیوتکنولوژی میکروبی صنعتی، سازمان تحقیق و بیوتکنولوژی صنعتی، مشهد، ایران
چکیده:   (1475 مشاهده)
هدف از این مطالعه درون‌پوشانی تیمول و رسوراترول تهیه شده با نانوذرات کامپوزیتی زئین- کازئینات و بررسی خواص آنتی‌اکسیدانی و ضد میکروبی آن‌ها بود. بدین منظور برای تهیه نانوذرات کامپوزیتی زئین- کازئینات از روش دیسپرسیون مایع - مایع استفاده گردید. در این مطالعه تاثیر غلظت‌های مختلف تیمول و رسوراترول (صفر تا 100 درصد) و نسبت‌های مختلف هسته به دیواره (1 : 10 و 1: 20) بر توانایی مهار رادیکال‌های آزاد DPPH، قدرت احیاکنندگی یون آهن و فعالیت ضدمیکروبی بر باکتری‌های اشریشیا کلی و لیستریا مونوسیتوژنز در محیط کشت و شیر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که نمونه حاوی 75 درصد تیمول و 25 درصد رسوراترول با نسبت 1 به 10 هسته به دیواره، دارای بیشترین میزان توانایی مهار رادیکال‌های آزاد DPPH و قدرت احیاکنندگی یون آهن بود و مشخص گردید که افزایش غلظت دیواره به‌جز نمونه حاوی 75 درصد تیمول منجر به افزایش توانایی مهار رادیکال‌های آزاد DPPH و قدرت احیاکنندگی یون آهن گردید. باکتری‌های لیستریا موجود در محیط کشت TSB حساس‌ترین باکتری‌ به نمونه‌های تهیه‌شده بود و قوی‌ترین نانوذرات تهیه شده که کمترین MIC و MBC  را داشت به نمونه حاوی 75 درصد تیمول و 25 درصد رسوراترول با نسبت هسته به دیواره 1 به 10 اختصاص داشت و اغلب، باکتری‌های موجود در شیر نسبت به محیط کشت به این نانوذرات مقاوم‌تر بودند. در نهایت می‌توان گفت که نمونه حاوی 75 درصد تیمول و 25 درصد رسوراترول با نسبت هسته به دیواره 1 به 10 می‌تواند به‌عنوان ترکیبی با قدرت آنتی‌اکسیدانی و ضد میکروبی مناسب انتخاب گردد.
هدف از این مطالعه درون‌پوشانی تیمول و رسوراترول تهیه شده با نانوذرات کامپوزیتی زئین- کازئینات و بررسی خواص آنتی‌اکسیدانی و ضد میکروبی آن‌ها بود. بدین منظور برای تهیه نانوذرات کامپوزیتی زئین- کازئینات از روش دیسپرسیون مایع - مایع استفاده گردید. در این مطالعه تاثیر غلظت‌های مختلف تیمول و رسوراترول (صفر تا 100 درصد) و نسبت‌های مختلف هسته به دیواره (1 : 10 و 1: 20) بر توانایی مهار رادیکال‌های آزاد DPPH، قدرت احیاکنندگی یون آهن و فعالیت ضدمیکروبی بر باکتری‌های اشریشیا کلی و لیستریا مونوسیتوژنز در محیط کشت و شیر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که نمونه حاوی 75 درصد تیمول و 25 درصد رسوراترول با نسبت 1 به 10 هسته به دیواره، دارای بیشترین میزان توانایی مهار رادیکال‌های آزاد DPPH و قدرت احیاکنندگی یون آهن بود و مشخص گردید که افزایش غلظت دیواره به‌جز نمونه حاوی 75 درصد تیمول منجر به افزایش توانایی مهار رادیکال‌های آزاد DPPH و قدرت احیاکنندگی یون آهن گردید. باکتری‌های لیستریا موجود در محیط کشت TSB حساس‌ترین باکتری‌ به نمونه‌های تهیه‌شده بود و قوی‌ترین نانوذرات تهیه شده که کمترین MIC و MBC  را داشت به نمونه حاوی 75 درصد تیمول و 25 درصد رسوراترول با نسبت هسته به دیواره 1 به 10 اختصاص داشت و اغلب، باکتری‌های موجود در شیر نسبت به محیط کشت به این نانوذرات مقاوم‌تر بودند. در نهایت می‌توان گفت که نمونه حاوی 75 درصد تیمول و 25 درصد رسوراترول با نسبت هسته به دیواره 1 به 10 می‌تواند به‌عنوان ترکیبی با قدرت آنتی‌اکسیدانی و ضد میکروبی مناسب انتخاب گردد.
 
متن کامل [PDF 290 kb]   (686 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: ترکیبات زیست فعال
دریافت: 1401/5/1 | پذیرش: 1401/7/5 | انتشار: 1401/9/10

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.