1- دانش آموختهی کارشناسی ارشد، گروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، ایران
2- دانشیار، گروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، ایران ، barzegarha@yahoo.com
3- دانشیار، گروه مهندسی و فناوری کشاورزی، دانشگاه پیام نور، ایران
4- دانشیار، گروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، ایران
چکیده: (1722 مشاهده)
توت فرنگی به دلیل حساسیت فراوان به عوامل قارچی، عمرانباری بسـیار کوتـاهی دارد. کـاربرد ترکیبـات شـیمیایی ضدقارچی به منظور افزایش ماندگاری این میوه، نگرانیهای فراوانی به دنبال داشته است. به همین دلیل استفاده از روشهای ایمن برای کنترل فساد و حفظ کیفیت میوهی توت فرنگی در زمان نگهداری در انبار ضروری است. در این تحقیق، تأثیر پوشش دهی با صمغ فارسی (زدو) حاوی وانیلین بر عمرنگهداری میوه توت فرنگی مورد ارزیابی قرارگرفت. سطوح صمغ مورد استفاده در تهیه محلول پوشش، 3٪ ،75/3٪ و 4٪ (حجمی/وزنی) بود و وانیلین در سه سطح 5، 6 و 7 میلی مولار به محلول پوششها افزوده شد. شاخصهای کیفی اندازهگیری شده شامل درصد کاهش وزن، پذیرش کلی، اسیدیته، مواد جامد محلول، درصد خرابی، محتوای آنتوسیانین، بافت سنجی و مقدار ویتامین ث بود. نتایج بیانگر بهبود ویژگیهای ظاهری میوههای پوشش یافته نسبت به نمونههای شاهد و همچنین کاهش چشمگیر درصد خرابی و درصد کاهش وزن در نمونههای پوشش یافته در مقایسه با شاهد بود. طبق نتایج بدست آمده، اسیدیته قابل تیتر و سفتی بافت در میوههای تیمار شده نسبت به نمونههای شاهد بهبود یافت. محتوای آنتوسیانین و مقدار ویتامین ث در نمونههای پوشش یافته، روند نزولی داشت اما این سیر نزولی در مقایسه با نمونههای شاهد، سرعت بسیار آهستهتری داشت. پذیرش کلی در نمونههای پوشش یافته نسبت به نمونه شاهد اندکی کاهش نشان داد. در پایان، بهترین فرمولاسیون پوشش جهت تیمار میوهها، پوشش حاوی 96/3 درصد( حجمی / وزنی) صمغ فارسی، 857/0 میلی مولار وانیلین و 2 درصد (حجمی / حجمی) گلیسرول تعیین شد.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
اسانس ها و عصاره ها دریافت: 1401/1/18 | پذیرش: 1401/7/26 | انتشار: 1401/10/10