Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

چکیده
رنین حاصل از قارچ رایزوموکور میهی (Rhizomucor miehei) به دلیل فعالیت لخته­کنندگی بالا، فعالیت پروتئازی کم و نیز مقاومت حرارتی بالاتر نسبت به سایر پروتئازهای قارچی در صنعت تولید پنیر بیشترین توجه را به خود معطوف کرده است. در این تحقیق تأثیر عوامل مختلف شامل درصد رطوبت محیط کشت جامد (5، 10، 20 درصد)، دمای کشت (^˚C 30، ^˚C 37 و ^˚C 42)، اضافه کردن یون‌های فلزی (کلرید منیزیم، کلرید منگنز و سولفات مس) به محیط کشت مایع بر پایه سبوس گندم و مدت زمان کشت (5 و 10 روز) بر تولید آنزیم لخته­کننده شیر در قارچ رایزوموکور میهی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که فعالیت لخته‌کنندگی و پروتئازی و نسبت MCA/PA عصاره آنزیمی قارچ رایزوموکور میهی به طور معنی‏داری تحت تأثیر عوامل مورد بررسی قرار گرفت. فعالیت لخته‏کنندگی و نسبت MCA/PA عصاره در محیط کشت جامد بیشتر از محیط مایع بود. اضافه کردن یون‌های فلزی به ترکیب محیط کشت باعث افزایش تولید رنین توسط رایزوموکور میهی و فعالیت لخته­کنندگی آن گردید. در بین محیط کشت­های مایع، محیط حاوی کلرید منیزیم نسبت به محیط­ بدون یون‌های فلزی و محیط حاوی کلرید منگنز و سولفات مس فعالیت لخته­کنندگی بالاتری را نشان داد. به‌طور‌کلی، بیشترین فعالیت لخته­کنندگی عصاره قارچی در محیط کشت جامد با رطوبت 5 درصد در مدت زمان 10 روز تخمیر در دما 30، 37 یا ˚C 42 به دست آمد که به طور معنی­داری بیشتر از سایر تیمارها بود.

واژه‌های کلیدی: کلید واژگان: آنزیم رنین، فعالیت لخته‌کنندگی شیر، فعالیت پروتئازی، پنیر

متن کامل [PDF 402 kb]   (5039 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---