امروزه پکتین بهطور گستردهای به عنوان عامل ژلکننده و پایدارکننده در صنایع غذایی استفاده میشود. در تحقیق حاضر، استخراج پکتین از پودر تفالههای خشک شده پوست و کلاهک کدو حلوایی با دو حلال متفاوت اسیدکلریدریک و آب انجام شد. در نهایت از هر روش یک تیمار که بالاترین بازده تولید پکتین را داشت، انتخاب شد و سپس آزمونهای درصد اسیدگالاکتورونیک، درجهاستری، پایداری و فعالیت امولسیفایری، ویسکوزیته و طیف سنجی
FT-IR [1]بر روی تیمارهای منتخب انجام گرفت. بالاترین بازده در حلال اسیدی (
pH برابر 5/2) در تیمار کلاهک کدو حلوایی (% 03/23) و در حلال آب (به مدت 3 ساعت) در تیمار کلاهک کدو حلوایی (% 17) در دمای 90 درجه سانتیگراد، مدت زمان 90 دقیقه و نسبت حلال به ماده خشک 1:30 میلیلیتر بر میلیگرم تعیین گردید. طبق نتایج بدست آمده درصد اسیدگالاکتورونیک، فعالیت امولسیفایری و ویسکوزیته مربوط به تیمار استخراج شده با حلال اسیدی بیشتر از پکتین استخراج شده با حلال آب بود و در سطح 05/0
p< معنیدار بود. بالاترین درصد اسیدگالاکتورونیک در پکتین استخراج شده از تیمار کلاهک در حلال اسید تعیین گردید. بالاترین درجه استریفیکاسیون، فعالیت و پایداری امولسیفایری در پکتین استخراج شده از تیمار پوست در حلال اسید مشاهده شد. پکتین استخراج شده از تیمار کلاهک ویسکوزیته بالاتری نسبت به پکتین تیمار پوست نشان داد. ویسکوزیتهی همهی محلولها در محدودهی نرخ برشی ((
s-1)
r 200-05/0 ) استفاده شده، ثابت بود که نشان دهندهی شاخص جریان (
n) برابر 1 و رفتار نیوتونی این محلول میباشد.
[1]Fourier-transform infrared spectroscopy
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
فرمولاسیون مواد غذایی دریافت: 1398/11/25 | پذیرش: 1399/3/26 | انتشار: 1399/7/10