دوره 14، شماره 69 - ( 1396 )                   جلد 14 شماره 69 صفحات 171-180 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
قادری مهدی، بناکار احمد، مسعودی علی اکبر. تشخیص تخم مرغهای شکسته با استفاده از روش ظرفیت خازنی و طبقه‌بندهای هوشمند. مجله علوم و صنایع غذایی ایران. 1396; 14 (69) :180-171

URL: http://fsct.modares.ac.ir/article-7-3980-fa.html

تشخیص تخم مرغهای شکسته با استفاده از روش ظرفیت خازنی و طبقه‌بندهای هوشمند
مهدی قادری1، احمد بناکار2، علی اکبر مسعودی3
1- دانشجوی کارشناسی ارشد مکانیک بیوسیتم، دانشگاه تربیت مدرس، تهران ایران
2- استادیار گروه مکانیک بیوسیستم، دانشگاه تربیت مدرس، تهران ایران
3- استادیار گروه علوم دام، دانشگاه تربیت مدرس، تهران ایران
چکیده:   (2826 مشاهده)
چکیده یکی از مشکلات موجود در صنعت بسته‌بندی، توزیع تخم‏مرغ و جوجه‌کشی وجود تخم‏مرغ‏های دارای ترک می‌باشد. با توجه به حجم بالای تخم­مرغ­های تولیدشده در جهان جدا کردن تخم‌مرغ‌های شکسته امری مهم تلقی می­شود. در این تحقیق با استفاده از خاصیت هدایت الکتریکی، تخم­مرغ­های شکسته و سالم از یکدیگر تفکیک گردیدند. در این تحقیق از تخم‏مرغ نژاد هایلان استفاده گردید. از آنجایی که معیاری برای سنجش ترک در پوسته تخم­مرغ وجود ندارد تعداد 100 تخم مرغ شکسته انتخاب گردید و به ده نفر متخصص در زمینه تخم مرغ نشان داده شد. 48 تخم مرغ با ترک مویی از بین تخم­مرغ­های شکسته انتخاب و مورد آزمایش قرار گرفت. بدین منظور ضرایب دی­الکتریک و اتلاف تخم­مرغ­ها در فرکانس­های بین KHz 40 تا MHz 20 اندازه‌گیری شدند و به‌عنوان ورودی طبقه­بندهای شبکه عصبی و ماشین بردار پشتیبان مورداستفاده قرار گرفتند. طبقه­بندهای شبکه عصبی و SVM از 50% داده­های اختصاص‌یافته برای ارزیابی  شامل 75 و26 تخم­مرغ شکسته و سالم، هردو توانستند با دقت 100% تخم‏مرغ­های سالم و شکسته را با ضریب کاپا 1 از یکدیگر جدا کنند.
واژه‌های کلیدی: کلید واژگان: تخم‌مرغ، بستهبندی، ضرایب دیالکتریک، شبکه عصبی، ماشین بردار پشتیبان
متن کامل [PDF 347 kb]   (1727 دریافت)    

دریافت: 1395/12/18 | پذیرش: 1395/12/18 | انتشار: 1396/8/1
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.