در این پژوهش تاثیر افزودن پودر کدو تنبل (صفر، ۴، ۸ و ۱۲ درصد) بر ویژگی­های فیزیکوشیمیایی، بافتی، تغذیه­ای و حسی کیک اسفنجی طی دوره انبارمانی مورد بررسی قرار گرفت. یافته­های آماری نشان داد که افزایش پودر کدو در فرمولاسیون کیک منجر به افزایش رطوبت شد در حالی که افزایش زمان انبارمانی کاهش آن را به همراه داشت. بررسی اندیس پراکسید نشان داد که افزودن پودر کدو موجب بهبود پایداری اکسیداتیو محصول شده است به گونه­ای که در تمامی مقاطع انبارمانی، اندیس پراکسید نمونه­های حاوی پودر کدو نسبت به نمونه شاهد کمتر بود. بررسی پارامترهای رنگی حکایت از کاهش روشنایی و افزایش فاکتورهای قرمزی، زردی و اندیس قهو­ه­ای شدن محصول در نتیجه افزودن پودر کدو داشت. با توجه به نتایج ارزیابی تخلخل بافت، بیشترین تخلخل در نمونه حاوی ۸ درصد پودر کدو مشاهده شد. نتایج آزمون بافت نشان داد که با افزایش پودر کدو، سفتی، نیروی لازم برای پانچ و نیروی لازم برای برش بافت کیک افزایش یافت در حالی که فاکتورهای پیوستگی و الاستیسیته کاهش پیدا کردند. دوره انبارمانی نیز از تاثیری مشابه با پودر کدو، بر پارامترهای بافتی یادشده برخوردار بود. آنالیز ترکیبات تغذیه­ای نمونه­های حاوی پودر کدو نشان داد که حضور پودر کدو در فرمولاسیون، افزایش میزان فیبر، بتاکاروتن و پتاسیم محصول را به همراه داشت این در حالی بود که زمان انبارمانی از تاثیر معنی­داری بر کیفیت تغذیه­ای محصول برخوردار نبود. پانل ارزیاب حسی نیز عنوان داشتند که نمونه­های غنی شده با پودر کدو تنبل مطلوب­تر از نمونه شاهد بودند؛ با این حال، بالاترین نمره ارزیابی حسی به نمونه کیک حاوی ۸ درصد پودر کدو تنبل داده شد. به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که از پودر کدو می­توان جهت تولید کیکی فراسودمند با ویژگی­های حسی مطلوب و ماندگاری بالا بهره برد.

امروزه، مرکبات به­ ویژه پرتقال نقش به سزایی در رژیم غذایی انسان‌ها دارد و ارزیابی ویژگی­های کیفی آن از اهمیت ویژه­ای برخوردار است. هدف از این پژوهش، بررسی و پیش‌بینی ویژگی­های بیوشیمیایی پرتقال خونی با استفاده از تکنیک­های پردازش تصویر و شبکه‌های عصبی مصنوعی است. در این آزمایش، ابتدا میزان ویتامین ث، محتوای قندی و مقدار pH با استفاده از روش­های آزمایشگاهی مختلف به دست آمد. سپس با کمک تکنیک پردازش تصویر تعداد ۱۰۸ ویژگی‌ بافتی و ۵۷ ویژگی رنگی از تصاویر اخذ شده از نمونه­های پرتقال در فضاهای رنگی CIElab، RGB، HSV و HSI استخراج شد و با بهره­گیری از روش شبکه‌های عصبی مصنوعی، ویژگی‌های بیوشیمیایی تخمین زده شدند. جهت ارزیابی پارامترها و انتخاب بیشترین دقت پیش‌بینی، از یک شبکه عصبی پیشخور با الگوریتم یادگیری لورنبرگ- مارکوارت با تعداد نرون‌ها و توابع انتقال متفاوت در لایه‌های پنهان و خروجی استفاده شد. در نهایت، با بکارگیری بهترین نوع شبکه عصبی و با استفاده از ۱۶۵ ویژگی بافتی-رنگی، میزان ویتامین ث، محتوای قندی و pH، به‌ ترتیب با ضرایب همبستگی ۹۵۰/۰، ۹۶۸/۰ و ۸۸۴/۰ تخمین زده شدند. بنابرین، با درنظر گرفتن ضریب همبستگی مناسب، می‌توان گفت فن‌آوری ماشین بینایی و پردازش تصویر قادر است با دقت خوبی ویژگی‌های بیوشیمیایی پرتقال خونی را تخمین بزند.

 بلوط دارای ترکیبات پلی­فنولی و املاح سودمند می‌باشد که استفاده از آن در محصولات غذایی موجب افزایش ارزش غذایی محصولات تولید شده، ایجاد ارزش افزوده برای این میوه جنگلی و درنهایت، حفظ اراضی و جنگل‌های بلوط می‎شود. هدف از این تحقیق، غنی سازی نان باگت با استفاده از آرد بلوط بود. تأثیر جایگزینی ۱۰ تا ۳۰ درصد آرد بلوط با آرد گندم، به همراه ۱ تا ۴ درصد گلوتن بر خصوصیات کیفی نان تولید شده، بررسی شد. بهینه‌سازی فرمولاسیون نان بر اساس طرح سطح پاسخ انجام شد. نتایج نشان داد که استفاده از آرد بلوط منجر به افزایش سفتی در نان می‌گردد و افزودن گلوتن، بخشی از این اثر را تعدیل می‌کند. سفتی اولیه و حجم مخصوص نان‎های دارای کمترین و بیشترین میزان آرد بلوط به ترتیب در محدوده ۳۱/۷ تا ۱۰/۹ نیوتن و ۹۴/۲ تا ۷۰/۳ سانتی­متر مکعب بر گرم به‎دست آمد. نتایج پردازش تصویر مرکز نان نشان داد که با افزایش درصد آرد بلوط، درصد تخلخل به شکل معنی‌داری کاهش یافت، هرچند که افزودن گلوتن، تخلخل را به­­طور معنی­داری (۰۵/۰>P) افزایش داد. همچنین مشخص شد که افزودن آرد بلوط، باعث کاهش روشنایی (L^*) مغز و پوسته نان گردید. در نهایت از نظر مصرف­کننده، فرمول بهینه که دارای ۱۰ درصد آرد بلوط و ۴ درصد گلوتن بود، با امتیاز ۸۳/۴ نسبت به نمونه فاقد آرد بلوط با امتیاز ۰۸/۴، دلپذیرتر تشخیص داده شد. بنابراین، می‎توان معایب نان حاوی آرد بلوط را با افزودن گلوتن برطرف نمود و حتی به نان با پذیرش کلی مطلوبتر نسبت به نان گندم دست یافت.