---

هدف از پژوهش حاضر، آبکافت اندرونه ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان با استفاده از سه آنزیم فلاورزایم، پاپایین، پپسین و بررسی و مقایسه خواص کارکردی و آنتی‌اکسیدانی سه نوع پروتئین حاصل است. در زمان‌های یکسان، بیشترین درجه آبکافت و بازیافت نیتروژنی، برای پروتئین آبکافتی با فلاورزایم (به‌ترتیب  ۰۵/۱ ± ۱۲/۲۳ درصد و ۶۸/۰ ± ۶۴/۵۵ درصد) ثبت شد. در تمام pH‌ های بررسی شده (به غیر از دو ۸=pH و۱۰=pH) پروتئین آبکافتی با فلاورزایم به‌طور معناداری (۰۵/۰>p) نسبت به دو پروتئین دیگر حلالیت بیشتری داشت. همچنین شاخص فعالیت امولسیفایری (به غیر از ۴=pH) و پایداری امولسیونی (به غیر از ۸=pH) نیز در پروتئین آبکافتی با فلاورزایم در pH های بررسی شده به‌طور معناداری (۰۵/۰>p) بالاتر از دو پروتئین دیگر بود. برای مقایسه خواص آنتی‌اکسیدانی پروتئین‌های آبکافتی از شاخص‌های قدرت مهار رادیکال آزاد ۲و۲ دیفینیل -۱- پیکریل هیدرازیل (DPPH) و کاهندگی یون آهن سه ظرفیتی (فریک) استفاده شد و نتیجه اینکه، پروتئین آبکافتی با پپسین بیشترین قدرت مهار رادیکال DPPH و کاهندگی یون فریک را نشان داد (به‌ترتیب  ۲۷/۲ ± ۵۹/۸۳ درصد و جذب ۰۱۳/۰ ± ۸۸۶/۰ در طول موج ۷۰۰ نانومتر). پژوهش حاضر نشان داد، پروتئین‌های تولیدشده از این سوبسترا، خواص مطلوبی دارند و عوامل مختلفی از جمله نوع آنزیم مصرفی تا حد زیادی این خواص را تحت تأثیر قرار می‌دهند.

---

چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر درجه آبکافت بر خواص عملکردی و فعالیت آنتی­اکسیدانی پروتئین آبکافتی تولید­شده از فریم و سر ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) بود. به همین منظور، مخلوط هموژن شده­ی فریم و سر ماهی کپور معمولی در سه زمان یک، دو و سه ساعت با استفاده از آنزیم نئوتراز (L ۸/۰) آبکافت و سه نوع پروتئین آبکافتی با درجه آبکافت­های % ۳۲/۲ ± ۴۳/۱۰ (پروتئین ۱)،  % ۷۱/۱ ± ۰۹/۱۷ (پروتئین ۲) و % ۰۴/۱ ± ۴۵/۲۱ (پروتئین ۳) تولید شد. نتایج نشان داد، اغلب خواص مورد بررسی پروتئین آبکافتی، تحت تاثیر درجه آبکافت به طور معنی­داری تغییر کردند. حلالیت با افزایش درجه آبکافت افزایش یافت و پروتئین ۳ در تمام pH های مورد بررسی (به غیر از ۲=pH) به طور معناداری حلالیت بیشتری نسبت به دو پروتئین دیگر داشت (p<۰,۰۵). بیشترین ظرفیت نگهداری آب در پروتئین ۳ ثبت گردید (۴۲/۰ ± ۲۹/۴ میلی­لیتر در گرم پروتئین) اما اختلاف معنی­داری بین پروتئین­های ۱ و ۲ مشاهده نشد (p>۰.۰۵). از سویی دیگر، سایر خواص کارکردی مورد بررسی از جمله شاخص فعالیت امولسیفایری، پایداری امولسیونی، ظرفیت جذب روغن با افزایش درجه آبکافت کاهش یافتند. از بین شاخص­های سنجش فعالیت آنتی­اکسیدانی پروتئین آبکافتی، قدرت مهار رادیکال آزاد DPPH با افزایش درجه آبکافت به طور معناداری کاهش یافت (p<۰.۰۵) و بالاترین مقدار شاخص مذکور برای پروتئین ۱ ثبت شد (%۱۷/۳ ± ۹۶/۸۷). این درحالیست که، قدرت کاهندگی پروتئین­ آبکافتی­ تحت تائیر درجه آبکافت تغییر نکرد و بین سه پروتئین از نظر این شاخص اختلاف معنی­داری ثبت نگردید (p>۰.۰۵). فعالیت کلاته­کردن فلزات پروتئین آبکافتی به طور معنی­داری رابطه مستقیمی با درجه آبکافت نشان داد و بیشترین میزان این شاخص برای پروتئین ۳ (%۹۲/۲ ± ۰۶/۹۲) اندازه­گیری شد (p<۰.۰۵).