---

هیدروژل ابر جاذب، پلیمری آبدوست با شبکه سه بعدی است که قابلیت جذب و نگهداری مقادیر زیادی آب و محلول­های آبی را دارد. از طرفی کیتوسان به­عنوان پلیمری زیست تخریب‌پذیر و غیرسمی با وزن مولکولی بالا بطور گسترده­ای در ساخت هیدروژل­های ابرجاذب استفاده شده­است. در طی این پژوهش، از طریق سنتز نانوهیدروژلی از کیتوسان به­همراه آکریلیک اسید، به­عنوان مونومر جاذب آب، و نانوذرات نقره، چگونگی و تاثیر افزودن نانوذرات نقره بر ویژگی­ جذب آب نانوهیدروژل بررسی­شد. هیدروژل کیتوسان–آکریلیک اسید با استفاده از روش پلیمریزاسیون رادیکالی ساخته­شد و پس از آن نانوهیدروژل کیتوسان– آکریلیک اسید با استفاده از روش فراصوت تهیه­شد. نانوهیدروژل ساخته­شده با درصدهای ۰، ۱، ۵/۱ و ۲ درصد بر سطح نمونه­های کاغذ تیمار شد. جهت تعیین گروه­های عاملی از آنالیز طیف­سنجی مادون قرمز FTIR و همچنین برای تعیین اندازه ذرات از روش پراکندگی نور دینامیکی (DLS) استفاده­شد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) پوشش هیدروژل بر سطح کاغذ را نشان­داده و آزمون­های جذب آب اثبات کرد که، با افزودن نانوهیدروژل بر سطح کاغذ میزان جذب آب از ۳/۶۴% در نمونه شاهد به ۵/۹۵% در نمونه کاغذی اندودشده با ۵/۱ درصد هیدروژل، افزایش­یافت. در آنالیز DLS اندازه ذرات بین ۵۰ تا ۱۰۰ نانومتر نیز مشاهده­گردید و آنالیز FTIR گروه­های عاملی موجود در نانوهیدروژل را تاییدکرد. در نهایت نشان داده­شد که افزودن نانوذرات نقره، کمک موثری به تشکیل ساختار سه بعدی هیدروژل کرده و خاصیت جذب آب را در نانوهیدروژل از g/g ±۱۰ ۱۳۰ به g/g ±۷ ۲۳۲ افزایش­داد.

---

چکیده- موضوع تحقیق حاضر، بررسی اثر جایگزینی پوزولان طبیعی، خاکستر بادی و میکروسیلیس با درصدی از وزن سیمان بر ۰/ روی مقاومت فشاری و حجم منافذ داخلی بتن با مقاومت زیاد است. بدین منظور ۱۳ طرح اختلاط با دو نسبت آب به سیمان ۴۶ ۰ ساخته شد. در هر دو نسبت آب به سیمان، علاوه بر طرح شاهد، جایگزینی پوزولان طبیعی به مقدار ۱۵ و ۳۰ درصد و / و ۳ ۰ و / جایگزینی خاکستر بادی به میزان ۱۵ و ۲۵ درصد وزنی سیمان انجام شد. میکروسیلیس نیز تنها در بتن با نسبت آب به سیمان ۳ ۸ و ۱۱ درصد جایگزین شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که جایگزینی پوزولان طبیعی باعث کاهش مقاومت در ، به میزان ۵ سنین اولیه و نهایی می شود اما خاکستر بادی، با وجود کاهش مقاومت اولیه بتن، مقاومت فشاری دراز مدت بیش تری نسبت به نمونه شاهد دارد. هم چنین تأثیر عمده میکروسیلیس بر مقاومت فشاری بتن بعد از سن ۲ روز آغاز می شود. حجم منافذ بتن با رده مقاومت پایین تر، با جایگزینی پوزولان ها کاهش می یابد. در حالی که پوزولان ها در بتن با مقاومت بیش تر ، تا سن ۲۸ روز، تأثیر قابل ملاحظه ای بر منافذ بتن ندارند.

---

نانوکامپوزیت هایی بر پایه پلی پروپیلن-الیاف چوب (با نسبت وزنی ۳۰/۷۰ PP/WF) حاوی نانو ذرات کربنات کلسیم (۲,۵ تا ۱۰ قسمت وزنی) و سازگارکننده مالئیک آنیدرید (۵ قسمت وزنی) با به کارگیری اکسترودر دوپیچی و قالبگیری تزریقی تولید شد. خواص مکانیکی، رفتار حرارتی و همچنین جذب آب نمونه های مختلف آزمایش شد. شکل شناسی نمونه ها با میکروسکوپ الکترونی روبشی مطالعه شد. وجود nano-CaCO۳، جذب آب را تا حدود ۶۰ درصد وزنی کاهش می دهد. افزودن nano-CaCO۳ به مخلوط پلی پروپیلن-الیاف چوب باعث بهبود مدول خمشی، استحکام ضربه ای و ازدیاد طول تا پارگی به ترتیب به میزان ۱۲، ۲۲.۵ و ۹ درصد می شود. نتایج حاصل از آزمون گرماسنجی پویشی تفاضلی، نشان دهنده ی افزایش دمای بلورینگی و کاهش درصد بلورینگی نمونه های محتوی nano-CaCO۳ در مقایسه با آمیخته پلی پروپیلن-چوب است. حداکثر مقدار بلورینگی، مدول و استحکام خمشی در نانوکامپوزیت چوب-پلی پروپیلن محتوی phc ۵ نانو کربنات کلسیم، و حداکثر دمای بلورینگی و مقاومت ضربه ای در نانوکامپوزیت محتوی phc ۷.۵ نانوذرات کربنات کلسیم مشاهده شد. کاهش استحکام کششی (تا ۸.۸ درصد) در نانوکامپوزیت های PP/WF/CaCO۳، به کاهش بلورینگی در زمینه پلیمری، و همچنین به وجود nano-CaCO۳ در محل تماس الیاف چوب و پلیمر زمینه، نسبت داده شد.

---

چکیده باز‌جذب آب شامل سه فرآیند مهم دریافت آب توسط مواد خشک، تورم و خروج مواد محلول در طول باز‌جذب می‌باشد. در این تحقیق، کدوها بصورت برش‌هایی به ضخامت ۴/۰ سانتی‌متر و قطر ۴ سانتی‌متر برش داده شده، در محفظه بخار به مدت ۴ دقیقه آنزیم‌بری شدند. برش‌های کدو پس از سرد‌ شدن، تا رسیدن به رطوبت ۱۰۶۵/۰ کیلوگرم آب در یک کیلوگرم ماده خشک، خشک شدند و در دمای ۴ درجه سانتی‌گراد نگهداری شدند. بازجذب آب برش‌های کدوی خشک‌شده با وزن معین، در آب مقطر با دماهای مختلف (۲۵، ۵۰ و ۷۵ درجه سانتی‌گراد) با نسبت ماده خشک به آب متفاوت (۱ به ۲۵، ۱ به ۵۰ و ۱ به ۱۰۰)، در حالیکه با سرعت۱۰۰ دور در دقیقه همزده می‌شد، انجام گرفت. در دوره‌های زمانی مشخص تا ۳۰۰ دقیقه، نمونه‌های کدو از آب خارج شده و وزن نمونه‌ها، میزان رطوبت آنها و شاخص‌های باز‌جذب آب تعیین گردید. بافت برش‌ها نیز در طول یک دوره ۱۸۰ دقیقه‌ای ارزیابی شد. بر اساس نتایج بدست آمده در طول دوره بازجذب آب، میزان رطوبت، ظرفیت جذب آب و توانایی بازجذب آب در برش‌های کدو افزایش و ظرفیت حفظ ماده خشک و سفتی بافت (حداکثر نیرو و تنش) کاهش داشته ‌است. بیشترین میزان ظرفیت جذب آب کدو در دمای ۷۵ درجه سانتی‌گراد با نسبت ماده خشک به آب ۱ به ۱۰۰ حاصل شده است. پس از ۱۸۰ دقیقه بازجذب آب در دمای ۷۵ درجه سانتی‌گراد کمترین میزان حداکثر نیرو و تنش در کدوی خشک شده مشاهده شده است. کدوهایی که بازجذب آنها در آب با دمای ۷۵ درجه سانتی‌گراد صورت گرفته دارای بیشترین رطوبت و توانایی بازجذب آب و کمترین ظرفیت حفظ ماده خشک بوده‌اند. کدوهایی که بازجذب آنها در آب با نسبت ماده خشک به آب ۱ به ۱۰۰  صورت گرفته، حداکثر نیرو و تنش کمتری داشته‌اند و میزان رطوبت و توانایی بازجذب آب در آنها حداکثر بوده است. سرعت جذب آب و در نتیجه تغییرات در همه شرایط بازجذب برش‌های کدو، در دقایق اولیه، بیشتر بوده و در ادامه فرآیند، کاهش یافته است. حداکثر سرعت بازجذب و میزان جذب آب در دمای ۷۵ درجه سانتی‌گراد رخ داد.

---

مشخصات خاک ها به ویژه کانی های ناشی از هوازدگی شیمیایی از جمله خاک های رسی ب هشدت متأثر از حرارت است   .   این موضوع در کنار وجود کربنات به عنوان یکی از اجزای اصلی خاکهای رسی، به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک، می تواند موجب تغییر در رفتار مهندسی خاک شود . در پژوهش حاضر تأثیر حرارت بر فرایند اندرکنش مخلوط ماسه - بنتونیت و کربنات کلسیم با استفاده از آزمایش های مختلف از جمله انقباض خطی، مقاومت فشاری محدود نشده و جذب آب ، مورد ارزیابی قرار     ۲۰ و ۳۰ درصد کربنات به همراه ۲۰ و ۴۰ درصد ماسه با بنتونیت ترکیب و در معرض ،۱۰ ، گرفته است. بدین منظور مقادیر ۰   سطوح حرارتی متفاوت بین ۲۵ تا ۱۱۰۰ درجه سانتی گراد قرار داده شدند. نتایج نشان دهنده آن است که افزایش حرارت سبب افزایش مقاومت نمونه ها تا دمای دی هیدروکسیلاسیون شده ولی در حرارت های بیش از دما ی دی هیدروکسیلاسیون ، مقاومت به   میزان قابل ملاحظه ای کاهش یافته است     . از سوی دیگر، افزایش درصد کربنات در یک دمای مشخص، باعث کاهش مقاومت و انقباض خطی شده است     . همچنین تغییرات جذب آب نمونه ها، در اثر افزایش حرارت، تابعی از درصد کربنات موجود در خاک و محدوده حرارت اعمال شده است       .  

---

چکیده امروزه طبق آمارهای موجود یک چهارم غذای تولیدشده در جهان بعد از برداشت محصول از بین می رود. این ضایعات در مراحل مختلف تولید، انبار کردن، توزیع، عرضه به بازار و بالأخره در دست مصرف‌کننده به محصولات وارد می‌شود. فرآوری مواد غذایی با اشعه گاما و نگهداری محصولات پرتودهی شده، کیفیت مواد غذایی را تا مدت زمان های طولانی حفظ می کند. به منظور انجام این پژوهش سیب رقم گلدن دلیشز (زرد)، از فروشگاه تعاونی سازمان انرژی اتمی ایران خریداری گردید، سپس تعداد ۱۰۰ عدد سیب با ندازه متوسط (۱۲۰ تا ۱۸۰ گرم) بطور کاملاً تصادفی جدا شد. سیب­ها بمدت یک هفته در سردخانه ( ۴ درجه سانتی­گراد) نگهداری شدند. نمونه­ها در کیسه­های نایلونی استریل، به منظور پرتودهی بسته­بندی گردیدند. برای پرتودهی نمونه­ها از چشمه کبالت ۶۰ (گاماسل ۲۲۰) استفاده شد. نمونه­ها با دزهای صفر (کنترل)، ۵/۰، ۲ و ۵ کیلوگری پرتودهی، سپس بمدت ۴ روز در دمای ۴ درجه سانتی­گراد نگهداری گردیدند. برگه­های سیب با استفاده از دستگاه برش کالباس در ضخامت­ ۴ میلی­متر برش داده شد و در سه دمای ۵۰، ۶۵ و ۸۰ درجه سانتی­گراد آزمایش خشک کردن با استفاده از آونانجام گرفت. باتوجه به نتایج تحقیق، پرتودهی مواد غذایی، خواص فیزیکی و شیمیایی سیب را حفظ می­کنند. با افزایش مقدار دز پرتودهی و افزایش دمای خشک کردن در آون، درصد رطوبت موجود در نمونه­ها درصد طوبت کاهش و درصد افت وزن افزایش می­یابد. اثر اصلی مقدار دز پرتودهی و دمای خشک کردن بر روی شاخص در سطح ۰۵/۰ معنی­دار است. با افزایش دمای خشک کردن در آون، میزان  افزایش می­یابد که علت این پدیده، کاهش رطوبت موجود در بافت نمونه و طی­شدن روند چروکیدگی است. در نهایت نیز با افزایش مقدار دز پرتودهی دمای خشک کردن، توانایی باز جذب آب افزایش می­یابد. بنابراین از روش پرتودهی با اشعه گاما و در نهایت خشک کردن با دمای مناسب در خشک کن­ها می­توان در حفظ کیفیت مواد غذایی استفاده کرد.

---

در این مقاله، تاثیر نانو ذرات کربنات کلسیم بر جذب آب و خواص سایشی پلی آمید مورد مطالعه قرار می گیرد. بدین منظور ابتدا نانو کامپوزیت هایی بر پایه ی پلی آمید ۶، حاوی نانو ذرات کربنات کلسیم (۱ تا ۵ قسمت وزنی) و PA-g-MAH به عنوان سازگارکننده (۱ قسمت وزنی) به روش اکسترودر دو پیچه و قالب گیری تزریقی تولید می شوند. آزمون سایش برای هر یک از نمونه ها تحت شرایط یکسان انجام می گیرد. سپس شکل شناسی نمونه ها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی بررسی می شود. حضور نانو ذرات کربنات کلسیم، همراه با سازگارکننده، منجر به افزایش مقاومت سایش نمونه ها و کاهش جذب آب آنها می گردد. نتایج آزمایش ها نشان می دهد که کمترین مقدار سایش در نمونه ی کامپوزیت حاوی ۱ قسمت وزنی نانو ذرات کربنات کلسیم همراه با سازگارکننده رخ می دهد، و مقدار سایش این نمونه حدود ۴ برابر کمتر از نمونه ی پلی آمیدی خالص می اشد. علاوه بر این حضور نانو ذرات کربنات کلسیم همراه با سازگارکننده، منجر به کاهش حدود ۳۲ درصدی میزان جذب آب در نانو کامپوزیت نسبت به پلی آمید خالص می گردد. همچنین تأثیر سازگارکننده در پخش یکنواخت نانو ذرات در زمینه ی پلیمری و نتیجه ی آن بر روی خواص سایشی حائز اهمیت می باشد.

---

در فرآیند تصفیه فاضلاب شهری مقدار قابل توجهی لجن تولید می‌شود. یکی از روش‌های مدیریت این نوع پسماند، سوزاندن آن به منظور بازیابی انرژی است. مشکل اصلی این روش چگونگی دفع یا استفاده مجدد از خاکستر باقی مانده پس از احتراق می‌باشد. موضوع تحقیق حاضر، علاوه بر شناسایی ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی خاکستر لجن، بررسی اثر جایگزنی خاکستر لجن به جای سیمان بر ویژگی‌های فیزیکی، مکانیکی و پایایی بتن می‌باشد. در این ارتباط به بررسی نقش سطوح مختلف جایگزینی(۵، ۱۰، ۱۵ و ۲۰ درصد وزنی)، سن عمل‌آوری(۷, ۲۸, ۹۱ و ۱۸۰ روز) و نسبت آب به مواد سیمانی(۳۵/۰, ۴۵/۰ و ۵۵/۰) پرداخته شد. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که اثر جایگزینی خاکستر لجن به جای سیمان بر مقاومت فشاری، در سنین عمل‌آوری کوتاه مدت(۷ و ۲۸ روز) و بلند مدت(۹۱ و ۱۸۰ روز) کاملا متفاوت است. مقاومت فشاری ۲۸ روزه برای نسبت آب به مواد سیمانی ۳۵/۰، ۴۵/۰ و ۵۵/۰ به ترتیب در محدوده ۲۰-۴، ۱۵-۳ و ۱۰-۲ درصد کمتر از نمونه شاهد است. کران پایین دامنه‌های مذکور به جایگزینی ۵، و کران بالا به جایگزینی ۲۰ درصدی خاکستر لجن به جای سیمان مربوط است. با این حال در دراز مدت(سن ۱۸۰ روز)، بیشترین مقاومت فشاری در نسبت جایگزینی ۱۵ درصد مشاهده گردید. با افزایش نسبت جایگزینی خاکستر لجن به جای سیمان، میزان تخلخل افزایش و مقاومت ویژه الکتریکی بتن کاهش یافت. به طور کلی نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که رفتار خاکستر لجن به عنوان جایگزین سیمان در محدوده بین مواد پوزولانی و پرکننده طبقه‌بندی می‌شود.

---

علیرغم اینکه سیمان‌های مرکب در تعداد محدودی از کشورها، در ساخت بتن مورد استفاده قرار گرفته است، در ایران با توجه به تعداد زیاد کارخانه‌های سیمان و صرفه اقتصادی آنها، کاربرد چنین سیمان‌هایی در بتن مورد توجه جدی قرار نگرفته است. لذا، بمنظور کاربردی کردن این نوع سیمان در کشور لازم است، فاز خمیری، خواص مهندسی و عمر و دوام آنها مورد بررسی قرار گیرد. در این تحقیق پارامترهای موثر در فاز خمیری و سخت شده ده نسبت اختلاط بتن‌های ساخته و آزمایش شده، شاهد و مرکب (سیمان پرتلند تیپ ۲ کارخانه سیمان کرمان، پوزولان رفسنجان و سنگ آهک) بررسی شده است. بدین منظور در فاز خمیری آزمایش‌های: روانی، زمان گیرش و انبساط حجمی نمونه‌ها و در فاز سخت شده: آزمایش‌های مقاومت فشاری (در شرایط عمل آوری غرقابی و سولفاتی)، انواع مقاومت‌های کششی در سنین کوتاه و بلند مدت و جذب آب موئیئه مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، بمنظور کاربردی کردن چنین بتن‌هایی در سازه‌های بتن مسلح، نمودارهای تنش- کرنش فشاری و کششی آنها به کمک حسگرهای نصب شده، گزارش شده است. بررسی‌ها نشان می‌دهد: ۱) زمان گیرش نمونه‌های بتنی مرکب کمتر از بتن شاهد می‌باشد، ۲) جایگزینی پودر سنگ آهک و پوزولان با سیمان، منجر به کاهش مقاومت فشاری بتن مرکب نسبت به شاهد در سنین کوتاه و بلند مدت شده است، هر چند کرنش فشاری ‌نهایی (ε_cu) اکثر نمونه‌ها، بیش از مقدار ۰۰۳/۰ (توصیه آیین‌نامه آمریکا) می‌باشد و ۳) عمل آوری نمونه ها در شرایط محیطی سولفاتی و غرقابی تاثیر قابل توجهی بر مقاومت فشاری نمونه‌ها نداشته است.

---

در مطالعه حاضر، تأثیر دمای خشک کردن بر مصرف انرژی فرآیند و ویژگی‌های کیفی پیاز شامل ظرفیت بازجذب آب، محتوی ویتامین C و ترکیبات تام فنلی بررسی شد. ورقه‌های پیاز با ضخامت ۳ میلی‌متر در یک خشک‌کن هوای گرم در دماهای ۴۰ تا ۷۰ درجه سلسیوس خشکانده شدند. انرژی مصرفی ویژه و راندمان مصرف انرژی با افزایش دما به صورت معنی‌دار (در سطح ۵ درصد) بهبود یافته و به ترتیب در محدوده‌های ۸۳/۳۵‒۳۳/۵۹ مگا‌‌‌ژول بر کیلوگرم و ۰۱/۴‒۵۲/۶ درصد به دست آمدند. افزایش دمای هوا باعث بهبود معنی‌دار (در سطح احتمال ۵ درصد) شاخص‌های مصرف انرژی شد. ظرفیت بازجذب آب در نمونه‌های پیاز خشک شده از ۰۱/۴ درصد (برای دمای هوای ۴۰ درجه سلسیوس) تا ۵۲/۶ درصد (برای دمای هوای ۷۰ درجه سلسیوس) متغیر بود. محتوی ویتامین C در نمونه‌های تازه ۱۹/۵۰ و در نمونه‌های خشک از ۹۲/۱۴ تا ۳۸/۲۱ میلی‌گرم در ۱۰۰ گرم ماده خشک متغیر بود. محتوی تام ترکیبات فنلی با استفاده از روش فولین-سیکالتیو اندازه‌گیری و مشاهده شد که مقدار این ترکیبات در پیاز تازه (۶/۳۸۹ میلی‌گرم گالیک اسید در ۱۰۰ گرم ماده خشک) بعد از خشک شدن به شدت کاهش یافت (۳/۲۱۲‒۸/۲۹۵ میلی‌گرم گالیک اسید در ۱۰۰ گرم ماده خشک). بر اساس نتایج به دست آمده، خشک کردن پیاز در دماهای بالاتر منجر به تخریب بیشتر محتوی ویتامین C و ترکیبات فنلی آن شد.

---

بلوک سبک هبلکس (AAC) در ساختمان‌های کوتاه مرتبه و همچنین میانقاب‌ها به عنوان یک عنصر سازه‌ای استفاده می‌شود. مشکل اصلی این بلوک، مقاومت فشاری و کششی پایین و همچنین میزان جذب آب بالای آن بوده که هنگام اجرا آب ملات را به خود جذب کرده و کار را سخت می‌کند. در این مقاله به‌منظور بهبود ویژگی‌های مکانیکی و جذب آب این نوع از بلوک‌ها، سه نوع پوزولان شامل میکروسیلیس، زئولیت و سرباره ی کوره آهن گدازی با مقادیر ۷%، ۱۴% و ۲۱% وزنی سیمان به دوغاب بلوک اضافه شد. بدین منظور نمونه‌های مکعبی به ابعاد ۱۰×۱۰×۱۰ سانتی متر و استوانه ای به ابعاد ۱۰×۲۰ سانتی‌متر برای انجام آزمایش‌ها مقاومت فشاری و کششی و جذب آب ساخته شد. نتایج حاکی از آن است که استفاده از پوزولان‌ها در ترکیب بلوک هبلکس، خواص مکانیکی و جذب آب آن را بهبود می‌بخشد. بطوری که استفاده از میکروسیلیس، زئولیت و سرباره به ترتیب مقاومت فشاری را تا حدود ۸۴/۱، ۲و۷۲/۱ برابر نسبت به نمونه شاهد افزایش می‌دهد. همچنین استفاده از مقدار ۲۱% وزنی سیمان از پوزولان‌ها، سبب بهبود مقاومت کششی تا ۲۵% می‌شود. بطور کلی استفاده از میکروسیلیس، زئولیت و سرباره در مقادیر مختلف وزنی سیمان تا ۵۰%، ۴۵% و ۳۵% از مقدار جذب آب بلوک‌های هبلکس می‌کاهد.
 

---

---

ماده اصلی که باعث چسبندگی سنگدانه ها به یکدیگر و تشکیل یک جسم سخت به نام بتن می شود خمیر سیمان می باشد . خمیر سیمان تشکیل یافته از پودر سیمان و آب می باشد. بدیهی است هر قدر که مقاومت خمیر سیمان بالاتر باشد ، مقاومت نهایی بتن ساخته شده از آن خمیر نیز بالا خواهد بود. در این پژوهش ماده­ی افزودنی پودر پوکه­ی معدن بنه­کهل بستان آباد و ماده افزودنی پودر دیاتومیت معدن ممقان به خمیر سیمان افزوده می­شود. چون این دو ماده دارای خواص پوزولانی می­باشند لذا در مجاورت خمیرسیمان، خواص سیمانی خود را نشان خواهد داد و در نتیجه جزو مواد سیمانی محسوب می­شود. علایم مربوط به نام گذاری انواع نسبت های مخلوط از دو جدول ۴ و ۵ کاملا مشخص می گردد به طور خلاصه علایمی که دارای حرف P است، شامل پودر پومیس و علایم دارای PD، شامل پودر پومیس و پودر دیاتومیت می باشد. نسبت آب به مواد سیمانی ۳۵/۰ و ۴/۰ در نظر گرفته شده است. نتایج آزمایش ها نشان داده­اند که از لحاظ جذب آب حین عمل آوری همه نمونه­ها به تدریج جذب آب دارند و همچنین نشان می­دهد که واکنش­های هیدراسیون مواد سیمانی و تشکیل کریستال ها به صورت منظم ادامه دارد. از لحاظ جذب آب نمونه­های ۲۸ روزه طبق استاندارد ASTM ، نتایج نشان میدهد که تخلخل خمیرسیمان با نسبت­های مختلف پودر پوکه و پودر دیاتومیت تقریبا به هم نزدیک می­باشد و این تخلخل با افزایش نسبت آب به مواد سیمانی از ۳۵/۰ به ۴/۰ افزایش می­یابد. جذب آب در حین عمل آوری نشان دهنده پیشرفت واکنشهای هیدراسیون می‌باشد. در حالی که جذب آب نمونه‌های بتنی در سن ۲۸ روزه طبق استاندارد ASTM C۶۴۲-۰۶ نشان دهنده تخلخل داخلی بتن اعم از حباب‌های اتفاقی و شبکه لوله‌های موئینه می باشد. لازم به ذکر است که چگالی آب ژل طبق بررسی محققان بیشتر از آب معمولی  و در حدود ۱/۱ بوده و چگالی آب مولکولی داخل کریستال‌های ناشی از واکنش‌های هیدراسیون بیشتر از چگالی آب ژل می باشد. از لحاظ مقاومت فشاری خمیرهایی که فقط ماده افزودنی پودر پوکه را دارند مقاومت فشاری ۲۸ روزه آنها، دارای افت مقاومت می­باشند وهمچنین برای این نمونه ها در سن ۹۰ روزه، برای نسبت آب به مواد سیمانی ۳۵/۰ اندکی افت مقاومت مشاهده می شود ولی برای نسبت آب به مواد سیمانی ۴/۰ حدود ۱۰%  افزایش مقاومت ملاحظه گردید. در نمونه هایی که هم پودر پوکه و هم پودر دیاتومیت تواما به صورت افزودنی اضافه شدند تغییرات مقاومت فشاری  به این ترتیب است که: الف-برای نسبت آب به مواد سیمانی ۳۵/۰ در سنین ۲۸ روزه و ۹۰ روزه به طور متوسط ۶% افزایش مقاومت وجود دارد و برای درصد افزودنی اپتیمم (یعنی ۲۵ درصد) افزایش مقاومت بیشتری دارد. ب- برای نسبت آب به مواد سیمانی ۴/۰ در عمر ۲۸ روزه  برای ۲۰ درصد افزودنی پودر ترکیبی ، کاهش مقاومت فشاری ملاحظه می گردد اما در عمر ۹۰ روزه ۵% افزایش مقاومت دارد و برای ۲۵ درصد افزودنی پودر ترکیبی هم در سن ۲۸ روزه و هم ۹۰ روزه افزایش مقاومت فشاری اتفاق افتاده است که به ترتیب برابر ۹% و ۱۶% می باشد. لذا اضافه نمودن ترکیب پودر پوکه بستان آباد و پودر دیاتومیت ممقان توصیه می شود.   

---

در این مطالعه ویژگی های جذب آب برنج سفید در حین خیساندن در دمای ۲۵-۶۵ درجه سانتی گراد تعیین شد. در مرحله بعد، کارایی مدل‌های بنیادی و تجربی برای پیش‌بینی میزان رطوبت دانه در حین خیساندن مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. مدل‌های بنیادی با استفاده از حل‌ تحلیلی و عددی قانون دوم انتشار فیک بر اساس اشکال منظم (مکعب و استوانه) و هندسه واقعی برنج سفید به ترتیب توسعه داده شدند. ۵ مدل تجربی نیز (مدل هندرسون و پابیس، مدل نمایی، مدل پیج، مدل پیج اصلاح شده و مدل نمایی دو جمله‌ای) برای توضیح رفتار خیساندن برنج نیز مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج مدل‌های مورد مطالعه نشان داد که مدل عددی به طور قابل ‌توجهی از مدل تحلیلی در توصیف منحنی‌های جذب آب دقیق‌تر است. دقت بالاتر مدل عددی را می‌توان به این دلیل نسبت داد که این مدل شکل مناسبی را برای نشان دادن دانه های برنج در مدل ریاضی انتخاب کرد. مقدار متوسط ضریب نفوذ موثر در دامنه درجه حرارت ۲۵-۶۵ درجه سلسیوس ۱۱-۱۰× ۸۳/۸  (متر مربع بر ثانیه) با روش کمینه سازی خطا بین داده های تجربی و مدل به دست آمد. در بین مدل‌های تجربی، مدل نمایی دو جمله‌ای بهتر از سایر تغییرات رطوبت نمونه در طول خیساندن را پیش‌بینی کرد. به طور کلی، اگرچه هر دو رویکرد در مدل‌سازی قادر به پیش‌بینی تغییرات رطوبت نمونه در طول خیساندن بودند، مدل عددی مناسب‌تر بود، زیرا درک جامع‌تری از فیزیک فرآیند را ارائه داد و پارامترهای مدل مستقیماً با مقادیر فیزیکی قابل اندازه گیری مرتبط هستند. 

---

از گذشته های دور، بتن را دارای خواص ضد حریق می دانستند. به همین سبب بیشترین نگرانی از سازه های بتنی در زمان آتش سوزی مربوط به آرماتورها و جاری نشدن آنها بوده است. اما با توسعه تکنولوژی بتن، نگاه ها به بهبود خواص مکانیکی بتن برای افزایش مقاومت آن در برابر حریق نیز معطوف شد. کاربرد پوزولانها و افزودنیها در بتن برای دستیابی به بتن های با مقاومت بالا و با دوام، چند سال است که در صنعت بتن جا باز نموده است. در این تحقیق نقش پودر صدف دریایی و کوهی و تأثیر آن بر خواص مکانیکی و پایایی بتن و رسیدن به درصد بهینه استفاده از پودر صدف جهت کسب مقاومت بالا در برابر آتش سوزی و دوام مناسب مورد بررسی قرار گرفته است. به همین منظور در این تحقیق تستهای آزمایشگاهی که شامل بررسی اسلامپ ، درصد جذب آب و تست مقاومت فشاری نمونه تحت حرارت بر روی نمونه هایی با ۲,۵، ۵، ۱۰، ۱۵ و ۲۰ درصد وزنی پودر صدف جایگزین سیمان در شرایط سنی۷، ۱۴ و۲۸ روزه صورت پذیرفته است. با توجه به نتایج بدست آمده به نظر میرسد که بدون توجه به نوع پودر صدف، استفاده از ۵% پودر صدف میتواند منجر به حصول مقاومت فشاری بالاتری در برابر حرارت شود و همچنین نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که درصد بهینه استفاده از پودر صدف دریایی و کوهی به جای سیمان پرتلند میتواند در نهایت منجر به حصول یک بتن مناسب از نظر احترام به محیط زیست شود.

---

در این پژوهش از فناوری اکستروژن به منظور تولید میان وعده با فیبربالا بر پایه گل کلم تازه، نشاسته ذرت و آرد ذرت استفاده شد. بدین منظور از طرح مرکب مرکزی چرخش پذیر و روش سطح پاسخ (RSM) اثر تیمارهای سرعت چرخش مارپیچ (۱۲۰ تا ۱۸۰ دور در دقیقه)، سطوح افزودن گل کلم تازه (۱۵، ۲۰، ۲۵ درصد)، بر ویژگی های ماکروساختاری وعملکردی و رنگ شامل نسبت انبساط، تخلخل، حلالیت در آب، انحلال در آب و شاخص تغییرات رنگی میان وعده بررسی گردید. نتایج نشان داد، افزایش درصد گل کلم سبب افزایش شاخص جذب آب (۰۵/۰> P) و شاخص سفیدی (۰۰۰۱/۰> P)  شد و نیز باعث کاهش ضریب انبساط (۰۰۰۱/۰> P) و تخلخل (۰۰۰۱/۰> P) میان وعده شد و بر شاخص حلالیت در آب بی تاثیر بود. افزایش سرعت مارپیچ منجر به افزایش ضریب انبساط (۰۰۰۱/۰> P) ، تخلخل (۰۰۰۱/۰> P)  و شاخص حلالیت در آب (۰۰۰۱/۰> P) شد و شاخص سفیدی (۰۰۰۱/۰> P)  و جذب آب (۰۵/۰> P) را کاهش داد. نمونه بهینه با در نظر گرفتن بیشینه مقدار گل کلم، بیشینه شاخص جذب آب و نسبت انبساط، معادل مقدار گل کلم ۲۵ درصد و سرعت چرخش ۱۸۰ دور در دقیقه با مطلوبیت ۸۱/۰به دست آمد و پس از انجام آزمون برروی مقادیر پیش بینی شده نرم افزار، عدم معنی داری اختلاف میانگین میان نتایج آنالیز نمونه واقعی و مقادیر نمونه پیشگویی، مشاهده گردید و نیز مشاهدات پژوهش، بیانگر پتانسیل مطلوب میان وعده اکسترود برای برنامه غنی سازی بود.