زنبورعسل به عنوان یک حشره مفید در طبیعت به واسطه گرده‌افشانی نقش مهمی ایفاء می‌کند. دستگاه گوارش زنبور عسل دارای ریزسازواره‌های همزیست است. در این بررسی پروبیوتیک‌های لاکتوباسیلوس کانکئی و لاکتوباسیلوس پلانتاروم جدا شده از عسل تهیه و پس از انجام آزمون‌های تشخیصی شامل مقاومت به اسید، مقاومت به نمک‌های صفراوی، مقاومت به شیره‌ی ‌‌معده (پپسین، تریپسین)، عدم فعالیت همولیتیک، هیدرولیز الآرژنین، به میزان CFU/ml 107 و 8 10 به صورت جداگانه و به صورت ترکیبی به آب انار اضافه گردیدند و آزمون‌‌های آب انار شامل اسیدیته، pH، ارزیابی درصد مواد جامد محلول (بریکس) و ارزیابی قابلیت زنده‌مانی باکتری‌های پروبیوتیک در بازه‌های زمانی روز صفرم، روز هفتم، روز چهاردهم و روز بیست‌ و یکم بر روی آب انار انجام گردید. مطابق با نتایج هر دو ریزسازواره خاصیت پروبیوتیکی نشان دادند. نتایج آزمون‌های آب انار نشان داد با افزایش مدت زمان نگهداری و جمعیت پروبیوتیک، میزان اسیدیته افزایش و میزان pH و بریکس به طور معنی‌داری (05/0>p) کاهش یافت. میزان زنده‌مانی تمامی باکتری‌های پروبیوتیک موجود در نمونه‌های آب انار طی دوره نگهداری به طور معنی‌داری (05/0>p) کاهش یافت بطوریکه پس از 21 روز نگهداری بالاترین میزان زنده‌مانی در نمونه‌های آب انار تلقیح شده با جمعیت CFU/ml 8 10 و نمونه‌‌های مخلوط لاکتوباسیلوس پلانتاروم و لاکتوباسیلوس کانکئی مشاهده گردید و نمونه مذکور بعنوان تیمار برتر انتخاب گردید.

واژه‌های کلیدی: لاکتوباسیلوس پلانتاروم، لاکتوباسیلوس کانکئی، عسل پروبیوتیک، آب انار پروبیوتیک

متن کامل [PDF 347 kb]   (2532 دریافت)