دوره 22، شماره 158 - ( 1404 )                   جلد 22 شماره 158 صفحات 171-155 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد کازرون ، yazdanpanah2004@gmail.com
2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد کازرون
چکیده:   (427 مشاهده)
پیشرفت در فرآیندهای تولید نانوساختارها با خصوصیات فرمولی مناسب، تولید نانوذرات پایدار با قابلیت کاربرد در صنعت غذا را فراهم می‌سازد. می­توان ترکیبات زیست فعال ریزپوشانی شده را در فیبرهای الکتروریسی ادغام کرد تا  پایداری بیشتر نانوذرات در برابر حرارت و نور که منجر به افزایش زمان نگهداری است، محقق شود. در مطالعه حاضر، لایه‌های نانوالیاف کامپوزیتی از موسیلاژ استخراجی از دانه L. Salvia macrosiphon با استفاده از الکتروریسی ساخته شدند. نانو­کامپوزیت نانو­الیاف از پلی وینیل الکل/ ایزوله پروتئین سبوس برنج / موسیلاژ دانهL. Salvia macrosiphon در نسبت­­های مختلف آماده شد. سپس مورفولوژی و طیف سنجی FTIR مورد بررسی قرار گرفت. متوسط قطر نانوالیاف تولیدی حدود 40 نانومتر و ضریب واریانس 13٪ است، که نشان داد قطر الیاف نسبتاً یکنواخت است. افزایش غلظت محلول موسیلاژ و درصد ثابت پلی‌وینیل الکل باعث افزایش قطر نانوالیاف به طرز قابل توجهی شد. در مرحله بعد، ویتامین D3 درون نانوالیاف پلی­ونیل­الکل و کنسانتره پروتئین سبوس برنج کپسوله شد. نتایج FTIR وجود ویتامین D3 را در نانوالیاف تهیه شده تایید کرد. در غلظت­های بالاتر ترکیبات فنلی، با افزایش تعداد گروه­های هیدروکسیل حلقه­های آروماتیک در محیط واکنش، قدرت مهارکنندگی رایکال­های آزاد موسیلاژ افزایش یافت. ترکیب نانو­الیاف در نمودارهای طیف­سنجی نشان داد که در نمونه‌های نانو­کامپوزیت و ریزپوشانی شده، از ویتامین D3، دو پیک قوی در محدوده 1454 و 1743 بر سانتی­متروجود دارند که ارتعاشات کششی مربوط به گروه C=C در حلقه‌های آروماتیک ترکیبات فنولیک را نشان می‌دهند. بر اساس یافته‌ها، ترکیبات زیست‌فعال‌ جهت افزایش دسترسی به ویتامین D3 را می‌توان در نانوالیاف الکتروریسی شده موسیلاژ L. Salvia macrosiphon/ پلی ونیل الکل/ کنسانتره پروتئین سبوس برنج محصور کرد.
 
واژه‌های کلیدی: الکتروریسی، نانوفیبر، L. Salvia macrosiphon
متن کامل [PDF 947 kb]   (311 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: ترکیبات زیست فعال
دریافت: 1403/3/20 | پذیرش: 1403/6/21 | انتشار: 1404/1/1

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.