دوره 22، شماره 158 - ( 1404 )                   جلد 22 شماره 158 صفحات 154-144 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- 1- استادیار، گروه علوم و مهندسی باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، ایران. ، rahmati@asnrukh.ac.ir
2- 2- دانشیار، گروه علوم و مهندسی باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، ایران.
3- 3- مربی، گروه علوم و مهندسی باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، ایران.
چکیده:   (702 مشاهده)
در این پژوهش، ویژگی‌های شیمیایی و اثر ضد قارچی اسانس‌ مورخوش (Zhumeria majdae) بر کپک‌های عامل پوسیدگی و فساد  میوه‌ پرتقال طی انبارمانی بررسی گردید. روش تقطیر با آب برای استخراج اسانس مورخوش مورد استفاده قرار گرفت. مقدار فنول کل (مطابق روش فولین سیوکالتو)، میزان فلاونوئید کل (بر اساس روش رنگ سنجی کلرید آلومینیوم) و اثر آنتی‌اکسیدانی (بر پایه روش‌های مهار رادیکال آزاد DPPH و ABTS) و فعالیت ضد قارچی (بر پایه روش‌های دیسک دیفیوژن آگار، چاهک آگار، حداقل غلظت مهارکنندگی و حداقل غلظت کشندگی) اسانس در برابر پنی‌سیلیوم ایتالیکوم و پنی‌سیلیوم دیجیتاتوم بررسی گردید. محتوای فنول کل و فلاونوئید کل اسانس به ترتیب برابر با mg GAE/g 38/51 و mg QE/g 18/22 به دست آمد. اسانس مورخوش قادر به مهار رادیکال‌های آزاد DPPH و ABTS بود (به ترتیب 50/61 و 85/67 درصد). نتایج اثر ضد قارچی اسانس مورخوش نشان داد که میانگین قطر هاله عدم رشد برای سویه‌های قارچی پنی‌سیلیوم ایتالیکوم و پنی‌سیلیوم دیجیتاتوم در روش دیسک دیفیوژن آگار به ترتیب برابر با 10/11 و 70/13 میلی‌متر و در روش چاهک آگار برابر با 20/12 و 90/14 میلی‌متر می‌باشد. حداقل غلظت مهارکنندگی رشد برای این سویه‌ها معادل 4 و 2 میلی‌گرم در میلی‌لیتر و حداقل غلظت کشندگی برابر با 64 و 16 میلی‌گرم در میلی‌لیتر بود. مطابق نتایج، اسانس مورخوش را می‌توان بصورت ماده ضد میکروب طبیعی به‌منظور جلوگیری از رشد سویه‌های قارچی عامل پوسیدگی و فساد میوه پرتقال طی انبارمانی استفاده نمود.
 
متن کامل [PDF 563 kb]   (269 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: اسانس ها و عصاره ها
دریافت: 1403/3/15 | پذیرش: 1403/5/10 | انتشار: 1404/1/1

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.