دوره 21، شماره 157 - ( 1403 )                   جلد 21 شماره 157 صفحات 175-157 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- گروه زیست‌ شناسی، دانشکده علوم، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران.
2- گروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران. ، Mahboobe-nak@yahoo.com
3- گروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران.
چکیده:   (350 مشاهده)
هدف از این مطالعه بررسی فراوانی ایزوله‏های استافیلوکوکوس اورئوس مولد انتروتوکسین در همبرگر و گوشت لقمه در مشهد و فراوانی ژنSE  بود. بدین منظور تعداد 175 نمونه‏ی گوشتی با روش نمونه‏برداری خوشه‏ای، از برندهای تجاری مختلف طی فروردین تا خرداد 1402 از مراکز عرضه در سطح مشهد جمع‏آوری شد. پس­از کشت نمونه‏ها در محیط کشت‏های اختصاصی و جداسازی ایزوله‌های مشکوک به استافیلوکوکوس اورئوس، باکتری­ها با استفاده از ویژگی‌های مورفولوژیکی و بیوشیمیایی شناسایی شدند و سپس، با استفاده از پرایمرهای اختصاصی و واکنش زنجیره پلیمراز (PCR) تأیید هویت شدند. فراوانی ژن‌های مولد انتروتوکسین نیز ردیابی گردید و مقاومت آنتی‏بیوتیکی ایزوله‏های استافیلوکوکوس اورئوس با روش دیسک دیفیوژن بررسی شد. نتایج نشان داد که از 175 فراورده­ی گوشتی، 28 نمونه­ی همبرگر (16 درصد)، 12 نمونه‏ی کباب لقمه (7 درصد) و 15 نمونه‏ی همبرگر دستی (9 درصد) به باکتری استافیلوکوکوس اورئوس آلوده بودند. در مقایسه با نمونه­های کباب لقمه، نمونه­های همبرگر آلودگی بیشتری داشتند و به­عنوان استافیلوکوکوس اورئوس مثبت گزارش شدند. ژن nuc در تمامی باکتری‌های شناسایی­شده با روش­های بیوشیمیایی ردیابی گردید. حضور ژن sea، sec  و see به ترتیب در 45 (71/25 درصد)، 4 (28/2 درصد) و 6 (08/4 درصد) نمونه تشخیص داده شد. در هیچ­یک از نمونه‏های غذایی، ژن‏های کدکننده‏یseb  و sed یافت نشد. به­علاوه، بسیاری از ایزوله‏ها مقاومت بالایی در برابر آنتی‏بیوتیک‏های تتراسایکلین، کلیندامایسین و اگزاسیلین نشان دادند. همچنین براساس نتایج به دست‏آمده از آنالیزهای بلاست SEA-F و SEA-R مشخص شد که توالی­ها دارای بیش­از 98 درصد تطابق با نتایج هم‌پوشانی بودند.
 
متن کامل [PDF 956 kb]   (268 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: میکروبیولوژی مواد غذایی
دریافت: 1402/12/15 | پذیرش: 1403/1/27 | انتشار: 1403/12/1

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.