دوره 21، شماره 149 - ( 1403 )                   جلد 21 شماره 149 صفحات 98-71 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- دانشجوی دکتری دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
2- دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری ، zramiri@gmail.com
3- دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
چکیده:   (869 مشاهده)
در این مطالعه از صمغ دانه ریحان(BSG) بصورت منفرد و در ترکیب با ایزوله پروتئین کنجد (SPI) به نسبت های 1:0 و 1:1  به منظور انکپسوله کردن عصاره کاکل ذرت(CTE) با استفاده از روش سطح پاسخ در قالب طرح مرکب مرکزی استفاده شد. همچنین به منظور بهینه سازی و بررسی اثر متغییرهای غلظت عصاره کاکل و زمان هموژنیزاسیون بر پاسخ اندازه ذرات و راندمان از معادله درجه دوم استفاده شد. در ابتدا محتوای فنلی کل(TPC)، محتوای فلاونوئید کل(TFC)، فعالیت آنتی اکسیدانی و فعالیت ضد میکروبی عصاره کاکل ذرت بررسی شد. علاوه بر این، فعالیت آنتی اکسیدانی (DPPH & FRAP) اندازه گیری شده، پتانسیل بسیار بالایی از این ترکیبات)11/288FRAP= ، 05/85(DPPH= را برای انکپسوله کردن نشان داد. محتوای فنل کل و فلاونویید حاصل از نتایج آزمون به ترتیب 23/1968 و 20/1346 بود. نتایج حاصل از آنالیز نشان داد نانو ذرات حاصل از ریزپوشانی توسط صمغ دانه ریحان کمترین اندازه ذرات (nm4/494) را داشتند. همچنین بیشترین کارایی درون پوشانی(2/76 درصد) نیز متعلق به نمونه ریزپوشانی شده با صمغ دانه ریحان بود. مقدار پتانسیل زتا در استفاده از پوشش ترکیبی افزایش(57/44) یافت و به بالاترین مقدار خود رسید. در طی نگهداری نانوامولسیون های ریزپوشانی در بازه زمانی صفر، 21،15،7،3 روز، با گذشت زمان پایداری نانوامولسیون ها کاهش یافت به نحوی که بالاترین پایداری مربوط به عصاره نانو ریزپوشانی شده در پوشش ترکیبی(85/94 برای روز صفر و8/33 برای روز 21) را به خود اختصاص داد. نتایج این مطالعه نشان داد که نانو ریزپوشانی عصاره کاکل ذرت با صمغ دانه ریحان کارایی بیشتری از پوشش ترکیبی دارد اما با بررسی سایر پارامترها مانند پایداری، پیشنهاد می گردد این صمغ در ترکیب با سایر مواد دیواره از جمله ایزوله پروتئین کنجد مورد استفاده قرار گیرد تا نتایج مطلوب حاصل شود.

متن کامل [PDF 2419 kb]   (666 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: ترکیبات زیست فعال
دریافت: 1402/5/25 | پذیرش: 1402/7/27 | انتشار: 1403/4/1

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.