دوره 13، شماره 55 - ( 1395 )                   جلد 13 شماره 55 صفحات 31-23 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشیار و عضو هئیت علمی گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
2- دانشجوی دکتری علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
3- استاد و عضو هئیت علمی گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
4- دانشجوی کارشناسی ارشد علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تهران
چکیده:   (8239 مشاهده)
چکیده بیماری های عفونی ایجاد شده توسط سویه های اشرشیا کلی و استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به آنتی بیوتیک، در بسیاری از کشورهای جهان از جمله ایران در حال افزایش چشمگیری می باشد، از این رو تلاش های بسیاری جهت یافتن ترکیبات جدید به عنوان جایگزین برای آنتی بیوتیک ها در حال انجام می باشد. لذا در این پژوهش تجربی، اثر ضد باکتریایی عصاره های آبی و اتانولی چای ترش بر تعدادی از سویه های اشرشیا کلی و استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به آنتی بیوتیک های رایج درمانی مورد پژوهش قرار گرفت. عصاره چای ترش با استفاده از دستگاه خلا از مرکز (روتاری) آماده گردید. 20 سویه اشرشیا کلی و استافیلوکوکوس اورئوس از دانشگاه علوم پزشکی مشهد تهیه شد. حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) عصاره چای ترش در شش غلظت مختلف با روش رقیق سازی در محیط مایع بر اشرشیا کلی و استافیلوکوکوس اورئوس تعیین گردید. نتایج نشان داد اشرشیا کلی به ترتیب مقاوم به آنتی بیوتیک های پنی سیلین (9/75)، اریترومایسین (3/58)، تتراسیکلین (9/56) و سفکسیم (37) درصد و برای استافیلوکوکوس اورئوس به ترتیب پنی سیلین (5/83)، سفکسیم (80) اریترومایسین (6/55) و تتراسیکلین (1/26) درصد بودند. نتایج این مطالعه بیانگر تاثیر مطلوب عصاره اتانولی چای ترش بر سویه های اشرشیا کلی و استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به آنتی بیوتیک بود، به نحوی که MIC عصاره اتانولی چای ترش برای اشرشیاکلی و استافیلوکوکوس اورئوس به ترتیب 16 و 4 میلی گرم بر میلی لیتر بود. به طور کلی عصاره چای ترش توانایی مهار سویه های اشرشیا کلی و استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به آنتی‌بیوتیک را دارد. بنابراین با انجام مطالعات گسترده تر می توان از عصاره اتانولی چای ترش در صنعت داروسازی برای درمان های دارویی بهره برد.
متن کامل [PDF 154 kb]   (2785 دریافت)    

دریافت: 1395/1/18 | پذیرش: 1395/5/18 | انتشار: 1395/9/1

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.