دوره 20، شماره 145 - ( 1402 )                   جلد 20 شماره 145 صفحات 22-1 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
2- دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری ، reza_kenari@yahoo.com
3- دانشگاه تهران
چکیده:   (1264 مشاهده)
ویژگی­های بالقوه آنتی­اکسیدانی و ضدمیکروبی چشمگیر می­باشند. انتخاب روش استخراج مناسب بر کمیت و کیفیت ترکیبات آنتی­اکسیدانی و ضدمیکروبی اثرگذار است. هدف از این مطالعه، بررسی کارایی امواج فراصوت در استخراج ترکیبات فنلی، آنتی‌اکسیدانی و ضدمیکروبی از میوه گیاه کمرگل بود. بهینه‌سازی با استفاده از روش آماری سطح پاسخ و طرح باکس بنکن با انتخاب فاکتور زمان فراصوت­دهی در سه سطح (10، 25 و 40 دقیقه) و شدت امواج فراصوت در سه سطح (40، 70 و 100 درصد) و کاربرد حلال اتانول 70 درصد انجام گردید. از نتایج آزمون‌های انجام شده با روش آماری سطح پاسخ، شدت فراصوت به عنوان موثرترین فاکتور استخراج ترکیبات فنلی، آنتی‌اکسیدانی و ضدمیکروبی از میوه گیاه کمرگل شناخته شد و با افزایش زمان و شدت امواج فراصوت میزان استخراج این ترکیبات افزایش یافت. شرایط بهینه استخراج ترکیبات آنتی‌اکسیدانی و ضدمیکروبی از میوه گیاه کمرگل، زمان 36 دقیقه و شدت فراصوت 91 درصد تعیین گردید و در این شرایط بهینه، میزان ترکیبات فنلی کل و شاخص IC50 عصاره­های اتانولی استخراجی از میوه گیاه به ترتیب 63/23 میلی­گرم بر گرم و 30/45 میکروگرم بر میلی‌گرم، میزان بهینه حداقل غلظت بازدارندگی از رشد باکتری­های استافیلوکوکوس اورئوس کوآگولاز مثبت و باسیلوس سرئوس به ترتیب 19/0 و 07/6 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر و میزان بهینه حداقل غلظت باکتری­کشی استافیلوکوکوس اورئوس کوآگولاز مثبت 81/11 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر حاصل گردید. همچنین عصاره­های استخراجی در شدت فراصوت 91 درصد و زمان 36 دقیقه دارای قابلیت مهار فعالیت باکتری­های اشریشیاکلی: H7  O157 و سودوموناس آئروژینوزا در غلظت­های به ترتیب 25 و 25 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر و قابلیت کشندگی باکتری­های باسیلوس سرئوس، اشریشیاکلی: H7  O157 و سودوموناس آئروژینوزا در غلظت­های به ترتیب 25، 50 و 50 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر بودند.
 
متن کامل [PDF 948 kb]   (1279 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: استخراج ترکیبات موثره
دریافت: 1401/5/24 | پذیرش: 1402/8/27 | انتشار: 1402/12/1

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.