دوره 19، شماره 128 - ( 1401 )
جلد 19 شماره 128 صفحات 314-303 |
برگشت به فهرست نسخه ها
حسن بنی تمیم1 
، عاطفه پورجاهد 
2، صفورا کریمی1 ، محمدرضا عصاری1
، عاطفه پورجاهد 2، صفورا کریمی1 ، محمدرضا عصاری1
1- دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول
2- دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول ،atefehpourjahed@gmail.com
2- دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول ،
چکیده: (1544 مشاهده)
از جمله مشکلات اساسی در غنیسازی مواد غذایی با فیتواسترولها، نقطه ذوب بالا، طعم و مزه گچی و حلالیت پایین آنها است که یکی از راههای غلبه بر این مشکلات استفاده از یک ماده پوششی مناسب و درونپوشانی فیتواسترول است. در این پژوهش، برای درونپوشانی فیتواسترول از روغن زیتون، به دلیل مزایای تغذیه ای بالا و به روش نانوامولسیونسازی استفاده شد. به منظور بهینهسازی شرایط درونپوشانی، درصد روغن زیتون (فاز روغنی)، درصد سدیم دودوسیل سولفات (سورفکتانت) و ژلاتین (به عنوان پایدار کننده) متغیرهای مستقل و اندزه ذره به عنوان پاسخ در نظر گرفته شد. با طراحی آزمایش به وسیله نرم افزار مینی تب با استفاده از روش سطح پاسخ RMS و با استفاده از طرح Box-Behnken شرایط آزمایش تعیین شدند. دو فرمولاسیون (1/7 ،7/3 ،90) و (9/7 ،7/3 ،80) به دلیل داشتن کمترین اندازه ذره (105-103) نانومتر به عنوان شرایط مناسب و تجربی نانوامولسیونسازی جهت درونپوشانی فیتواسترول انتخاب شدند. نتایج بعد از درونپوشانی نشان داد که اندازه ذرات،pH ، ویسکوزیته، کشش سطحی و پایداری فیزیکی نانوامولسیونها بهترین شرایط را برای کاربرد آنها به دست میدهد. در نهایت فرمولاسیون (1/7 ،7/3 ،90) بعد از درونپوشانی به دلیل خصوصیات فیزیکی و شیمیایی مناسب، پایداری بیشتر و اندازه ذره 112 نانومتر به عنوان بهترین فرمولاسیون برای درونپوشانی فیتواسترول انتخاب شد.
از جمله مشکلات اساسی در غنیسازی مواد غذایی با فیتواسترولها، نقطه ذوب بالا، طعم و مزه گچی و حلالیت پایین آنها است که یکی از راههای غلبه بر این مشکلات استفاده از یک ماده پوششی مناسب و درونپوشانی فیتواسترول است. در این پژوهش، برای درونپوشانی فیتواسترول از روغن زیتون، به دلیل مزایای تغذیه ای بالا و به روش نانوامولسیونسازی استفاده شد. به منظور بهینهسازی شرایط درونپوشانی، درصد روغن زیتون (فاز روغنی)، درصد سدیم دودوسیل سولفات (سورفکتانت) و ژلاتین (به عنوان پایدار کننده) متغیرهای مستقل و اندزه ذره به عنوان پاسخ در نظر گرفته شد. با طراحی آزمایش به وسیله نرم افزار مینی تب با استفاده از روش سطح پاسخ RMS و با استفاده از طرح Box-Behnken شرایط آزمایش تعیین شدند. دو فرمولاسیون (1/7 ،7/3 ،90) و (9/7 ،7/3 ،80) به دلیل داشتن کمترین اندازه ذره (105-103) نانومتر به عنوان شرایط مناسب و تجربی نانوامولسیونسازی جهت درونپوشانی فیتواسترول انتخاب شدند. نتایج بعد از درونپوشانی نشان داد که اندازه ذرات،pH ، ویسکوزیته، کشش سطحی و پایداری فیزیکی نانوامولسیونها بهترین شرایط را برای کاربرد آنها به دست میدهد. در نهایت فرمولاسیون (1/7 ،7/3 ،90) بعد از درونپوشانی به دلیل خصوصیات فیزیکی و شیمیایی مناسب، پایداری بیشتر و اندازه ذره 112 نانومتر به عنوان بهترین فرمولاسیون برای درونپوشانی فیتواسترول انتخاب شد.
از جمله مشکلات اساسی در غنیسازی مواد غذایی با فیتواسترولها، نقطه ذوب بالا، طعم و مزه گچی و حلالیت پایین آنها است که یکی از راههای غلبه بر این مشکلات استفاده از یک ماده پوششی مناسب و درونپوشانی فیتواسترول است. در این پژوهش، برای درونپوشانی فیتواسترول از روغن زیتون، به دلیل مزایای تغذیه ای بالا و به روش نانوامولسیونسازی استفاده شد. به منظور بهینهسازی شرایط درونپوشانی، درصد روغن زیتون (فاز روغنی)، درصد سدیم دودوسیل سولفات (سورفکتانت) و ژلاتین (به عنوان پایدار کننده) متغیرهای مستقل و اندزه ذره به عنوان پاسخ در نظر گرفته شد. با طراحی آزمایش به وسیله نرم افزار مینی تب با استفاده از روش سطح پاسخ RMS و با استفاده از طرح Box-Behnken شرایط آزمایش تعیین شدند. دو فرمولاسیون (1/7 ،7/3 ،90) و (9/7 ،7/3 ،80) به دلیل داشتن کمترین اندازه ذره (105-103) نانومتر به عنوان شرایط مناسب و تجربی نانوامولسیونسازی جهت درونپوشانی فیتواسترول انتخاب شدند. نتایج بعد از درونپوشانی نشان داد که اندازه ذرات،pH ، ویسکوزیته، کشش سطحی و پایداری فیزیکی نانوامولسیونها بهترین شرایط را برای کاربرد آنها به دست میدهد. در نهایت فرمولاسیون (1/7 ،7/3 ،90) بعد از درونپوشانی به دلیل خصوصیات فیزیکی و شیمیایی مناسب، پایداری بیشتر و اندازه ذره 112 نانومتر به عنوان بهترین فرمولاسیون برای درونپوشانی فیتواسترول انتخاب شد.
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
هیدروکلوئیدها،امولسیون
دریافت: 1401/3/16 | پذیرش: 1401/6/19 | انتشار: 1401/7/10
دریافت: 1401/3/16 | پذیرش: 1401/6/19 | انتشار: 1401/7/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |