دوره 19، شماره 127 - ( 1401 )                   جلد 19 شماره 127 صفحات 240-225 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- دانشجوی دکتری تخصصی، گروه مهندسی مکانیک بیوسیستم، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد.
2- استاد تمام، گروه مهندسی مکانیک بیوسیستم، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران. ، rahim.ebrahimi@gmail.com
3- دانشیار، گروه مهندسی مکانیک بیوسیستم، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران.
چکیده:   (1478 مشاهده)
 در این تحقیق امکان تبدیل ضایعات لیگنوسلولزی کشاورزی به قند در طی مراحل پیش­تیمار فراصوت، هیدرولیز اسیدی-حرارتی و سم­زدایی با پلاسمای سرد مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور بعد از جمع­آوری کاه گندم و برنج، پیش­تیمار فراصوت-اسید (با سه تیمار مختلف بار باگاس، زمان سونیکیت و غلظت اسید) و سپس هیدرولیز اسیدی (با سه تیمار مختلف زمان هیدرولیز، غلظت اسید و دما) روی ترکیبات انجام شد. نتایج داده­های شیمیایی نشان داد که در زمان سونیکیت 30 دقیقه، بار باگاس یک درصد و غلظت اسید 5/1 درصد قند بالایی آزاد شد و لیگنین قابل حل نیز در بالاترین میزان خود قرار داشت. همچنین در طی هیدرولیز اسیدی-حرارتی نیز، زمان هیدرولیز 45 دقیقه، غلظت اسید %v/v 5/1 و دمای 120 درجه سلسیوس موجب آزادسازی بیشتر قند و ASL (Acid Soluble Lignin) گردید. علاوه بر داده­های شیمیایی، نتایج FTIR، FESEM و آنالیز حرارتی نیز ثابت کرد که ساختارها به خوبی از هم گسیخته شده است و بیومس برای مرحله تبدیل قند به اتانول زیستی آماده شده است. در ادامه روش سم­زدایی با پلاسمای سرد جهت حذف ترکیبات بازدارنده اسیدی استیک اسید، فرمیک اسید و فورفورال استفاده شد و نتایج نشان داد که پس از سم­زدایی با پلاسمای سرد مقادیر استیک اسید، فرمیک اسید و فورفورال به ترتیب 73، 58 و 78 درصد در مدت زمان سم­زدایی 10 دقیقه، فاصله جت 5/0 سانتی­متر و نسبت گاز آرگون به هوا 5/0 کاهش یافت. در نهایت می­توان گفت می­توان با پیش­­تیمار فراصوت و هیدرولیز اسیدی-حرارتی ساختاری پلی ساکاریدی ترکیبات لیگنوسلولزی را در هم شکست و سپس ترکیبات بازدارنده ایجاد شده سمی را نیز توسط روش پلاسمای سرد از بین برد تا بهترین نتیجه حاصل گردد.
متن کامل [PDF 2335 kb]   (642 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: فناوری پس از برداشت مواد غذایی
دریافت: 1401/2/31 | پذیرش: 1401/3/25 | انتشار: 1401/6/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.