دوره 19، شماره 126 - ( 1401 )                   جلد 19 شماره 126 صفحات 85-71 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- دانشجوی دکتری علوم و صنایع غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان و عضو گروه پژوهشی گروه پژوهشی بهینه‌سازی تولید و فرآوری گیاهان دارویی، جهاد دانشگاهی خراسان جنوبی
2- دانشیار و عضو هیئت علمی گروه علوم و صنایع غذایی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان. ایران ، moghorbani@yahoo.com
3- گروه علوم و صنایع غذایی ، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان. ایران.
4- گروه شیمی مواد غذایی، موسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی مشهد، ایران.
چکیده:   (2039 مشاهده)
انار یکی از میوه­های بومی ایران است و با توجه به وجود ترکیبات زیست فعال مفید و سلامتی بخش، تمایل به استفاده از آن به خصوص در کشورهای پیشرفته افزایش یافته است. در بین فرآورده­های انار، دانه انار به دلیل فرآوری کمتر و ارزش تغذیه­ای بیشتر آن مانند دیگر محصولات کشاورزی بیشتر مورد اقبال مصرف کننده قرار گرفته است. با توجه به مدت زمان ماندگاری کم دانه انار، در این پژوهش تاثیر پوشـش­هـای خـوراکی (عصاره پوست انار 1%، نانوکیتوزان 1%، نانوکیتوزان 1% حاوی عصاره پوست انار1% بر افزایش زمان ماندگاری دانه­های انار آماده مصرف  به مدت 14 روز در دمای 5 درجه سانتی­گراد مورد بررسی قرار گرفت. طی دوره نگهداری، pH، مواد جامد محلول کل ، فعالیت آنتی­اکسیدانی، ترکیبات فنلی، آنتوسیانین کل و بار میکروبی در فواصل زمانی1،  7 و 14 روز اندازه­گیری شد.  نتایج این تحقیق نشان داد که حفظ فعالیت آنتی­اکسیدانی، ترکیبات فنلی و آنتوسیانین کل در دانه­های انار پوشش داده شده بیشتر از نمونه شاهد بودند. روند تغییرات pH  نیز در بین تیمارهای مختلف یکسان بود. نتایج بررسی بار میکروبی نشان داد که افزایش شمارش کلی و کپک و مخمر در تیمارهای پوشش دهی شده نسبت به نمونه شاهد کمتر بود. بر اساس نتایج بدست آمده از این تحقیق پوشش نانوکیتوزان 1% حاوی عصاره پوست انار 1% می­تواند مدت زمان ماندگاری دانه انار در دمای یخچال افزایش دهد. با تحقق این هدف، به اعتقاد نویسندگان تحول مهمی در ماندگاری دانه انار تازه بوجود خواهد آمد.
متن کامل [PDF 337 kb]   (937 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: آنتی اکسیدان
دریافت: 1400/11/3 | پذیرش: 1401/2/4 | انتشار: 1401/5/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.