استفاده از ترکیبات طبیعی مانند پوشش­ های خوراکی به ­عنوان یک روش سالم برای کنترل پوسیدگی پس از برداشت و نیز تاخیر در پیری میوه در نظر گرفته می­ شود. این مطالعه با هدف بررسی اثرات پوشش­ های خوراکی روی کنترل پوسیدگی ناشی از پنی­سیلیوم دیجیتاتوم و برخی ویژگی­ های کیفی لیموترش رقم مکزیکن لایم درطی انبارمانی انجام شد. لیموها با سوسپانسیون­ قارچ مایه­ زنی­ و با پوشش­ های خوراکی کربوکسی­ متیل سلولز (CMC)، هیدروکسی­ پروپیل ­متیل­ سلولز (HPMC) و آلژینات سدیم (ALG) در چهار سطح غلظت­ صفر (شاهد)، 0/5، 1 و 1/5 درصد، غوطه­ ور شدند. سپس میوه­ های لیمو در دمای 1± 8 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 95-90 درصد به­­ مدت 21 روز نگه­داری ­شدند. نتایج نشان دادند که پوشش­ های خوراکی تأثیر معنی­ داری بر پوسیدگی میوه، کاهش وزن، درصد مواد جامد محلول، اسید قابل تیتر،  L*، a*، محتوای فنل و ظرفیت آنتی­ اکسیدانی­ کل داشتند. پس از 21 روز انبارمانی در بین پوشش­ های خوراکی، تیمار کربوکسی­ متیل سلولز با غلظت 1/5% نسبت به شاهد، موجب کاهش 77% پوسیدگی ناشی از کپک سبز، کاهش80% افت وزن و 5% درصد مواد جامد محلول میوه و موجب افزایش 33% اسید قابل تیتر و 10% فعالیت آنتی­ اکسیدانی کل شدند. بنابراین کاربرد پوشش­ های خوراکی به­ ویژه کربوکسی­ متیل سلولز 1/5% می­ تواند علاوه بر کاهش پوسیدگی، موجب حفظ برخی خصوصیات کیفی لیموترش ­شود. لذا می­ توان به­ عنوان یک روش سالم جهت حفظ کیفیت محصول و کاهش ضایعات پس­ازبرداشت به­ کار رود.