میزان مصرف عدس به دلیل ترکیبات مغذی و خواص عملکردی آن­ها به طور مداوم رو به رشد بوده است. دانه­های عدس سرشار از چندین ترکیب زیست فعال با اثر کنترل بر کاهش علائم دیابت، بیماری­های قلبی-عروقی و پیری می­باشد. در این مطالعه اثرات عصاره استونی، فیبر محلول و پروتئین استخراج شده از عدس سبز در غلظت 50 میلی­گرم بر میلی­لیتر بر خواص ضد دیابتی با اندازه­گیری مهار کنندگی فعالیت آنزیم آلفا-آمیلاز و آلفا-گلوکوزیداز مورد بررسی قرار گرفت. میزان مهار کنندگی فعالیت آنزیم آلفا-آمیلاز خوکی توسط عصاره استونی و پروتئین عدس اختلاف معناداری با یکدیگر نداشتند (05/0 > p). عصاره استونی بیش­ترین تاثیر را بر مهار فعالیت آنزیم گلوکوزیداز موشی داشت (08/67 درصد). همچنین کاهش شدت فلوئورسانس در اثر افزودن غلظت­های مختلف عصاره استونی، فیبر محلول و پروتئین عدس (25/0، 50/0، 1، 2 و 4 میلی­گرم بر میلی­لیتر) به آنزیم آلفا-آمیلاز و آلفا-گلوکوزیداز نشان دهنده ایجاد تغییرات در ساختار سوم آنزیم­ها بود. نتایج نشان داد که هر سه ترکیب استخراج شده از عدس به عنوان یک منبع طبیعی برای مهار فعالیت آنزیم­های آلفا-آمیلاز و آلفا-گلوکوزیداز محسوب شوند و در تهیه تولید مواد غذایی فراسودمند مورد استفاده قرار گیرند.

واژه‌های کلیدی: عدس سبز، ترکیبات فنولی، فیبر محلول، پروتئین، ضد دیابتی

متن کامل [PDF 1681 kb]   (1753 دریافت)