دوره 18، شماره 121 - ( 1400 )                   جلد 18 شماره 121 صفحات 172-163 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 10.52547/fsct.18.121.13
‎ 20.1001.1.20088787.1400.18.121.28.2

XML English Abstract Print

ارزیابی روش های مختلف استخراج ترکیبات فیتوشیمیایی و آنتی اکسیدانی عصاره برگ مورینگا الیفرا
سعید دغاغله1، علیرضا کیاست2، سید محمد صفی الدین اردبیلی3، رویا میرزاجانی4
1- دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده علوم پایه، گروه شیمی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
2- استاد، دانشکده علوم پایه، گروه شیمی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
3- استادیار، دانشکده کشاورزی، گروه مهندسی بیوسیستم، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران ، m.safieddin@Scu.ac.ir
4- دانشیار، دانشکده علوم پایه، گروه شیمی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
چکیده:   (926 مشاهده)
مورینگا الیفرا (Moringa oleifera) به عنوان یک منبع غنی و مقرون به‌صرفه از ترکیبات فیتوشیمیایی شناخته شده می‌باشد و دارای کاربردهای فراوانی در صنعت، تصفیه‌آب، داروسازی و تولید سوخت‌های زیستی است، برگ گیاه مورینگا الیفرا توسط مرکز گیاهی تایوان از میان 120 نوع گونه مواد غذایی مورد مطالعه به عنوان گیاهی دارای بالاترین محتوای تغذیه‌ای معرفی شد. در این پژوهش تاثیر روش‌های مختلف استخراج از قبیل ماسراسیون و سوکسله برمیزان محتوای فنولی، فلاونوئیدی و خواص آنتی‌اکسیدانی، همچنین اثر این عصاره‌ها بر روی سلول‌های سرطانی A549 ریه به وسیله آزمون MTT بررسی گردید. طبق نتایج بدست آمده از برگ گیاه مورینگا الیفرا بیشترین بازده استخراج مربوط به عصاره‌گیری به روش سوکسله بود. بیش‌ترین محتوای فنولی و فلاونوئیدی مربوط به روش استخراج ماسراسیون بود. نتایج حاصل از بررسی خواص آنتی‌اکسیدانی عصاره نشان داد که بیشترین خواص آنتی‌اکسیدانی مربوط به عصاره حاصل از روش سوکسله بود. آزمون MTT نشان داد که از بین عصاره‌های مختلف کم‌ترین IC50 مربوط به عصاره استخراجی توسط روش سوکسله می‌باشد. این مطالعه نشان می دهد که برگ های مورینگا الیفرا یک منبع تغذیه ای مناسب است.
واژه‌های کلیدی: مورینگا الیفرا، استخراج، محتوای فنولی، خواص آنتی‌اکسیدانی
متن کامل [PDF 1058 kb]   (299 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشي اصيل | موضوع مقاله: مهندسی صنایع غذایی
دریافت: 1400/6/23 | پذیرش: 1400/8/11 | انتشار: 1400/12/16
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.