گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، واحد ورامین- پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، ورامین، ایران ، leylanateghi@yahoo.com
چکیده: (1514 مشاهده)
استویا گیاهی فصلی است که حاوی مقادیر بالایی از ترکیبات فنولیک و قندی به نام استویوزید و ربادیوزید است. به دلیل فصلی بودن این گیاه، مناسبترین روش برای قابل دسترس نمودن آن، استفاده از روشهای خشک کردن است. انتخاب روش مناسب خشک کردن اندام
های گیاهی از موارد مهم در عملیات پس از برداشت میباشد. استفاده از روش نامناسب میتواند منجر به از بین رفتن اندام
های گیاهی یا از بین رفتن کل مواد مؤثر موجود در آن شود. هدف اصلی این مطالعه بررسی اثر دما و سرعت هوای خشک کن بر روند خشک شدن، مقدار ترکیبات فنولیک کل و مدل سازی سینتیک خشک شدن برگ استویا بود. بدین منظور از دمای هوا در سه سطح (°C
70، °C
55 و °C
45) و سرعت هوا در سه سطح (m/s
5/1، m/s
1و m/s
5/0) برای خشک کردن برگهای استویا استفاده شد. در این تحقیق از پنج مدل ریاضی پلگ، توزیع ویبول، لگاریتمی، پیج و خزائی به منظور مدلسازی نتایج روند خشک کردن برگ استویا استفاده شد.نتایج نشان داد مدلهای تجربی ارائه شده عملکرد مطلوبی را در مدلسازی فرآیند کاهش نسبت رطوبت استویا داشتند (945/0R
2 ). با مقایسه مقادیر خروجی R
2 و RMSE
برای مدلهای ارائه شده نشان داد که مدل پیج دارای عملکرد مدلسازی بهتری نسبت به چهار مدل دیگر بود. بعلاوه اینکه نتایج نشان دادند که در فرآیند خشک شدن، مهمترین فاکتور در کنترل نرخ خشک شدن برگ استویا، دمای هوا بود. همچنین زمان خشک شدن برگ استویا با افزایش دما و سرعت هوای خشک کن کاهش یافت. دمای هوای خشک کن تاثیر معناداری بر محتوای ترکیبات فنولیک کل داشت. به این ترتیب که با افزایش دمای هوا از °C
45 به °C
70، مقدار ترکیبات فنولیک برگ استویا، کاهش یافت.
بهترین دما و سرعت هوا برای حفظ ترکیبات فنولیک برگ استویا، دمای
°C 45 و سرعت
m/s1بود.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
ترکیبات زیست فعال دریافت: 1399/12/12 | پذیرش: 1400/2/1 | انتشار: 1400/6/15