دوره 19، شماره 128 - ( 1401 )                   جلد 19 شماره 128 صفحات 374-363 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- حق التدریس دانشگاه فنی و حرفه ای دخترا ارومیه ، haleyeshab@gmail.com
2- استادیار گروه علوم و صنایع غذایی دانشگاه فنی و حرفه ای ارومیه
3- حق التدریس دانشگاه فنی دختران ارومیه
چکیده:   (1232 مشاهده)
هدف از انجام این پژوهش، بررسی برخی از خصوصیات فیزیکوشیمیایی و فعالیت آنتی‏اکسیدانی فیلم زیست تخریب پذیر تهیه شده ازکازئینات سدیم حاوی نانواکسید تیتانیوم و اسانس هسته انگور و تأثیر آن بر مقاومت اکسیداتیو روغن زیتون بود. آنتی‏اکسیدان‏ها با هدف به تاخیر انداختن اکسایش در روغن به آن افزوده می‏شود. با توجه به مطالعات پیشین سرطان‏زا بودن آنتی‏اکسیدان‏های سنتیک، منجر به کاهش استفاده از آن‏ها و جایگزینی آن‏ها با آنتی اکسیدان‏های طبیعی شده است. به همین منظور فیلم‏های بیونانوکامپوزیتی بر پایه کازئینات سدیم در سطوح مختلف نانو اکسید تیتانیوم (صفر، 38/0، 75/0، 3/1 و 5/1‏% وزنی- وزنی) و اسانس هسته انگور در پنج سطح (صفر، 125، 250، 375 و  ppm500) تهیه شدند. نتایج بیان کردند که با افزودن نانواکسید تیتانیوم و اسانس هسته انگور بر میزان ضخامت و کدورت فیلم ها افزوده شد و منجر به کاهش عبور نور از فیلم‏ها و در نتیجه کدورت آن‏ها شد. فیلم حاوی 5/1 درصد نانواکسید تیتانیوم و ppm 500 اسانس بیشترین کدورت و بیشترین ضخامت را بین نمونه های دیگر داشت. با افزایش غلظت اسانس هسته انگور، خاصیت آنتی‏اکسیدانی فیلم‏ها نیز افزایش پیدا کرد به طوری‏که فیلم حاوی ppm 500 اسانس، فعالیت آنتی‏اکسیدانی به میزان 78% را از خود نشان داد. نتایج آزمون پایداری در برابر اکسایش روغن زیتون بکر بر پایه آزمون‏هایی چون، عدد اسیدی، عدد پراکسید و تیوباربیتوریک اسید مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .نتایج نشان داد تفاوت معنی‏داری (05/0>P) بین فیلم پروتئینی حاوی اسانس با غلظت ppm 500 با نمونه حاوی آنتی اکسیدان سنتزی(TBHQ)  وجود ندارد. فیلم کازئینات سدیم به دلیل فعالیت آنتی اکسیدانی به نسبت مناسب، تأثیر مثبتی بر کاهش روند اکسایش روغن زیتون داشته و می‏تواند جایگزین مناسبی برای استفاده از آنتی‏اکسیدان های سنتزی باشد.
متن کامل [PDF 584 kb]   (601 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: ترکیبات زیست فعال
دریافت: 1399/10/26 | پذیرش: 1400/2/18 | انتشار: 1401/7/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.