دوره 18، شماره 117 - ( 1400 )                   جلد 18 شماره 117 صفحات 364-353 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- گروه علوم و صنایع غذایی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران
2- گروه علوم و صنایع غذایی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران. ، mohamadisani@yahoo.com
3- گروه علوم و صنایع غذایی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران.
4- گروه علوم وصنایع غذایی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران.
چکیده:   (2462 مشاهده)
فیلم­های خوراکی که علاوه بر ایجاد اثرات سودمند از طریق حمل ترکیبات ضدمیکروبی، آنتی­اکسیدانی و غیره، دارای خصوصیات زیست تخریب­پذیر هستند، مورد توجه بسیاری از محققین قرار گرفته است. در این تحقیق از صمغ حاصل از غلاف درونی باقلا به همراه دو غلظت از گلیسرول (40 و 60 %) و سه غلظت 1، 2 و 3 درصد از اسانس پونه کوهی برای تولید فیلم­ها استفاده شد. پس از بررسی خصوصیات فیزیکوشیمیایی و مکانیکی فیلم­ها، بهترین تیمار با نانوذره اکسیدتیتانیوم در دو غلظت 1 و 2 درصد تهیه و خصوصیات ضدمیکروبی آن نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که با افزایش اسانس بر ضخامت فیلم افزوده شد در حالی­که غلظت­های بالای اسانس سبب کاهش رطوبت فیلم­ها گردید. افزودن اسانس به نمونه سبب کاهش حلالیت آن­ نسبت به نمونه شاهد شد و نمونه­های با مقادیر بیشتر اسانس نیز حلالیت کمتری را نشان دادند. افزایش غلظت اسانس سبب افزایش کدورت و درصد مهارکنندگی رادیکال آزاد DPPH گردید. غلظت های بالای اسانس فاکتور روشنایی فیلم­ها را کم کرد اما فاکتور زردی و قرمزی را نسبت به نمونه کنترل افزایش داد. به دلیل برهمکنش روغن موجود در اسانس با صمغ، پیوستگی شبکه پلیمر کاهش یافت و در نتیجه مقاومت کششی و نیز فاکتور افزایش طول در نقطه پارگی کاهش پیدا کرد. اثر ضدمیکروبی فیلم­های با 3 درصد اسانس و حاوی 2 درصد اکسید تیتانیوم به طور معنی­داری (p<0.05) با سایر نمونه­ها بیشترین ناحیه بازدارندگی را در آزمون انتشار دیسک بر میکروارگانیسم­های استاف آرئوس، ایشرشیاکلی، سالمونلا تیفوئید، باسیلوس سرئوس و سودموناس آئروژنزا ایجاد کرد.
متن کامل [PDF 915 kb]   (1377 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: ترکیبات زیست فعال
دریافت: 1399/8/29 | پذیرش: 1399/11/25 | انتشار: 1400/8/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.