زغال اخته میوه ­ای بسیار فسادپذیر است که برای کاهش ضایعات به مدیریت مناسب پس از برداشت نیاز دارد. این مطالعه با هدف افزایش عمر پس از برداشت و عرضه محصول به بازار با استفاده از تیمارهای پس از برداشت کلرید کلسیم انجام شده است. تحقیق حاضر در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی و در سه تکرار انجام شد. فاکتورها شامل 3 تیمار غوطه وری کلرید کلسیم (صفر، 60 و 80 میلی­مولار)، 4 زمان انبارمانی (صفر، 10، 20 و 30 روز) و دو ژنوتیپ زغال ­اخته بودند. نمونه­ های میوه در مرحله بلوغ (بیش از 90 درصد قرمزی پوست) برداشت و تحت تیمارهای غوطه­ وری قرار گرفتند. در طی و پایان آزمایش، صفات مختلف فیزیکوشیمیایی میوه ­ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد در ژنوتیپ KKP2 میانگین سفتی و قند میوه کمتر و درصد ازدست دادن وزن بالاتر از ژنوتیپ Hir بود. نتایج نشان داد دو ژنوتیپ از نظر اسیدیته و اسید قابل تیتر تفاوت معنی ­داری نشان ندادند. سفتی، اسید­قابل تیتر، اسید­آسکوربیک، آنتوسیانین و فنل با گذشت زمان کاهش یافتند. در بین تیمارهای غوطه­ وری، بیشترین و کمترین مقدار سفتی، اسید قابل تیتر و اسید­آسکوربیک به ­ترتیب متعلق تیمار کلرید کلسیم 60 میلی­مولار و شاهد (آب مقطر) بودند. تفاوت بین تیمار کلرید­کلسیم 60 و 80 میلی­مولار معنی­ دار نبود. کمترین از دست­ رفتن وزن میوه نیز در تیمار 80 میلی­ مولار کلرید­کلسیم بدست آمد.

واژه‌های کلیدی: زغال اخته، کاهش وزن، عمر انباری، آنتوسیانین

متن کامل [PDF 1497 kb]   (1481 دریافت)