دوره 18، شماره 112 - ( 1400 )                   جلد 18 شماره 112 صفحات 125-113 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- گروه علوم باغبانی، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان
2- گروه علوم باغبانی، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان ، hassanpour1@gmail.com
چکیده:   (1895 مشاهده)
استفاده از ترکیبات شیمیایی برای جلوگیری از فساد و افزایش عمر انبارمانی محصولات کشاورزی از جمله انگور کاربرد زیادی دارد، باتوجه به تاثیرات زیان‌آور این ترکیبات برسلامت انسان و همچنین تمایل مردم به استفاده از محصولات ارگانیک، امروزه استفاده از روش‌های کم‌خطر و جایگزین افزایش یافته است. استفاده از ترکیبات ضدمیکروبی، ضدباکتری و ضدقارچی، نظیر اسانس‌های طبیعی می‌تواند روشی مناسب برای افزایش عمر پس از برداشت محصولات کشاورزی باشد. در این پژوهش تاثیر اسانس آویشن بر افزایش عمر انبارمانی انگور رقم فخری با دو روش غوطه‌وری (تماس مستقیم) و تدخینی (تماس غیرمستقیم) در غلظت­های (0، 150، 300 و 450 میکرولیتر برلیتر) در سردخانه با دمای 2±1 درجه سانتی‌گراد و رطوبت نسبی 90 درصد به مدت 60 روز مورد بررسی قرارگرفت. صفاتی مثل درصد تغییرات در وزن میوه، اسیدیته قابل عیارسنجی، میزان مواد جامد محلول کل، ارزیابی حسی شامل سفتی‌ ‌بافت میوه، بو و طعم میوه، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی وارزیابی قهوه‌ای شدن چوب خوشه بررسی شد. کمترین درصد تغییرات در وزن میوه­ها و اسیدیته قابل عیار سنجی در غلظت 450 میکرولیتر برلیتر اسانس آویشن مشاهده شد. تیمار شاهد بیشترین میزان مواد جامد محلول کل در میوه­ها را داشت (2/25 درجه بریکس). همچنین نتایج ارزیابی حسی سفتی بافت میوه نشان داد روش تدخینی نسبت به روش غوطه‌وری با رهایش تدریجی اسانس توانست سفتی بافت میوه را بهتر حفظ کند. ارزیابی حسی بو و طعم میوه انگور نشان داد در غلظت‌‌های بالای اسانس، شاخص ارزیابی حسی کمتر بود. ظرفیت آنتی اکسیدانی در کل روند نزولی داشت و روش تدخینی و غوطه‌وری تفاوت معنی‌داری  با یکدیگر نداشتند. نتایج ارزیابی قهوه‌ای شدن چوب خوشه نشان داد دو روش تدخینی و غوطه‌وری تفاوت معنی‌داری با یکدیگر در حفظ رنگ سبز چوب خوشه نداشتند ولی نسبت به تیمار شاهد عملکرد بهتری را نشان دادند.
متن کامل [PDF 908 kb]   (1071 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: مهندسی صنایع غذایی
دریافت: 1399/5/8 | پذیرش: 1399/10/16 | انتشار: 1400/3/16

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.