اسانس روغنی زنیان بعد از خشک شدن گیاه در سایه، به روش تقطیر با آب و با استفاده از دستگاه کلونجر استخراج شد. فعالیت ضدمیکروبی اسانس توسط روش انتشار دیسک و چاهک با تهیه رقت­های متوالی بررسی شد. به منظور کنترل و استاندارد بودن روش، از سویه های استاندارد میکروبی استفاده شد. نتایج نشان داد که قطر هاله عدم رشد در دو روش دیسک دیفیوژن آگار و چاهک آگار با افزایش غلظت اسانس افزایش پیدا کرد. کم­ترین قطر هاله عدم رشد میکروبی در غلظت­های مختلف اسانس زنیان مربوط به باکتری گرم منفی سودوموناس ائروژینوزا بود. نتایج آزمون­های دیسک و چاهک آگار نشان داد که غلظت­های مختلف اسانس زنیان بر باکتری­های گرم مثبت نسبت با باکتری­های گرم منفی دارای اثر بیشتری هستند. بیشترین هاله بازدارندگی در غلظت­های مختلف اسانس زنیان مربوط به باکتری گرم مثبت استافیلوکوکوس اورئوس بود. نتایج حداقل غلظت مهارکنندگی اسانس زنیان برای سویه­های استافیلوکوکوس اورئوس، استرپتوکوکوس پیوژنز، باسیلوس سوبتلیس، باسیلوس سرئوس، اشرشیا کلی، سودوموناس ائروژینوزا و کاندیدا آلبیکنس به ترتیب 5/0، 1، 2، 2، 4، 8 و 1 میلی­گرم بر میلی­لیتر بود. حداقل غلظت کشندگی برای سویه­های مذکور به ترتیب 1، 2، 2، 4، 4، 8 و 1 میلی­گرم بر میلی­لیتر بود.

واژه‌های کلیدی: زنیان، قطر هاله عدم رشد، باکتری‌های گرم مثبت و گرم منفی، مقاومت آنتی‌بیوتیکی.

متن کامل [PDF 409 kb]   (1500 دریافت)