دوره 17، شماره 101 - ( 1399 )                   جلد 17 شماره 101 صفحات 43-31 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- سازمان غذا و دارووزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ، analystchemist@yahoo.com
2- گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده داروسازی، علوم پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3- Pharmacy Faculty, Tehran Medical Sciences, Islamic Azad University, Tehran, Iran
4- مرکز تحقیقات علوم تغذیه و صنایع غذایی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده:   (4212 مشاهده)
دانه ­های آجیلی می­توانند یک منبع آلودگی با انواع مختلف میکروارگانیسم­ها باشند لذا برخی از آن‌ها برای سلامتی عمومی مهم هستند. بنابراین با توجه به مصرف خانگی انواع دانه های آجیلی و کاربرد آن‌ها در صنایع غذایی و همچنین به دلیل اینکه برخی از آن‌ها از کشورهای دیگر وارد می‌شوند ممکن است احتمال آلودگی میکروبی از مبدأ را داشته باشند، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین کاهش بار میکروبی دانه‌های مصرف شده در اثر اشعه ماوراء بنفش انجام گرفت. شش نوع دانه آجیلی شامل تخمه آفتابگردان، هندوانه، کدو، مغز گردو، پسته و فندق خام به صورت فله از بازار تهران به طور تصادفی نمونه برداری شدند. آزمایه‌ها مطابق روش استاندارد ملی ایران و ضابطه سازمان غذا و دارو مورد آزمون قرار گرفتند. پس از آن دانه‌های آجیلی آلوده در ضخامت 1، 2 و 3  لایه و زمان­ 5، 10 و 15 دقیقه در کابینت فرابنفش با طول موج 254 نانومتر پرتودهی و پس از آن مورد آزمون­های میکروبی قرار گرفتند. براساس نتایج حاصل، زمان پرتودهی و ضخامت چیدمان دانه­ها بر شمارش کلی میکروبی در مغز پسته، گردو و فندق تاثیر کاملاً معنی­داری داشت (01/0>p). همچنین بر شمارش کلی­فرم مغز پسته، گردو و فندق، تخمه کدو، آفتابگردان و هندوانه و شمارش کپک پسته، گردو و فندق، تخمه آفتابگردان و هندوانه تاثیر کاملاً معنی دار بود (01/0>p).  این تاثیر با شدت کمتر بر شمارش کپک برای تخمه کدو تاثیر معنی داری نشان داد (05/0>01/0). بنابراین پرتودهی با اشعه فرابنفش در شرایط بهینه مورد اشاره می­تواند بار آلودگی دانه­های آجیلی را تا حد قابل قبولی کاهش دهد.  
متن کامل [PDF 890 kb]   (1063 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: نوشیدنی ها در صنایع غذایی
دریافت: 1398/12/29 | پذیرش: 1399/2/13 | انتشار: 1399/3/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.