دوره 16، شماره 90 - ( 1398 )                   جلد 16 شماره 90 صفحات 175-163 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دکترای تخصصی میکروبیولوژی مواد غذایی، گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز
2- گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ، rmokarram@tabrizu.ac.ir
3- گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز
4- گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه
چکیده:   (9333 مشاهده)
هدف پژوهش حاضر بررسی عوامل موثر بر فرآیند تخمیر در تولید باکتریوسین توسط دو باکتری پروبیوتیک تجاری با استفاده از ضایعات کارخانجات لبنی به عنوان محیط کشت می­باشد. از این رو اثر متغیرهای مستقل شامل: دمای گرمخانه گذاری (30، 34 و 38 درجه سانتی­گراد)، pH اولیه (5، 6 و 7)، مدت زمان گرمخانه گذاری (12، 30 و 48 ساعت)، غلظت عصاره مخمر (صفر، 2 و 4 درصد)، نوع باکتری پروبیوتیک (لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس LA5 و بیفیدوباکتریوم انیمالیس زیرگونه لاکتیس BB12) و نوع محیط کشت (آب پنیر و پرمیات شیر) استفاده از طرح پایه کاملاً تصادفی به صورت آرایش فاکتوریل دو سطحی، بررسی شد. نتایج نشان داد که دمای و زمان گرمخانه گذازی و همچنین نوع محیط کشت بر میزان باکتریوسین تولید اثر معنی دار داشت (05/0p<). همچنین دما، غلظت عصاره مخمر، نوع محیط کشت و نوع کشت باکتری­ها اثر معنی داری بر میزان زیست توده داشت (05/0p<). pH اولیه و نوع محیط کشت بر مقدار پروتئین کل اثر معنی دار داشت (05/0p<). بر اساس نتایج دمای گرمخانه گذاری، مدت زمان گرمخانه گذاری، غلظت عصاره مخمر، نوع محیط کشت و نوع باکتری پروبیوتیک بر اسیدیته قابل تیتراسیون تأثیر معنی دار داشتند (05/0p<). مقادیر فعالیت باکتریوسین، زیست توده، پروتئین کل و اسیدیته قابل تیتراسیون به ترتیب در محدوده AU/mL 1000 تا5000،   g/L80/0 تا 67/8،mg/L  75/107 تا 92/351 و g/L 25/0 تا  41/1 متغیر بود. به طور کلی نتایج نشان داد که آب پنیر و باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس LA5 به ترتیب محیط کشت و باکتری مناسب جهت تولید باکتریوسین بودند.
متن کامل [PDF 493 kb]   (2286 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: غذاهای فراسودمند(پروبیوتیک،پریبیوتیک و...)
دریافت: 1398/3/25 | پذیرش: 1398/5/14 | انتشار: 1398/5/24

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.