در حال حاضر فرآورده‏ های پاستا به عنوان یکی از مقبول ترین غذاها در دنیا مصرف می‏شوند و جایگاه این محصول در سبد غذایی خانواده ‏های ایرانی نیز به تدریج تثبیت گردیده است. در این پژوهش تأثیر جایگزینی سمولینای گندم دوروم با آرد گندم سخت به همراه دو نوع قالب تفلونی و برنزی در دماهای خشک کردن 65 و 80 درجه سانتی گراد بر خصوصیات فیزیکوشیمیایی، کیفی، بافتی، ویژگی‏های مرفولوژی (آزمون میکروسکوپ الکترونی روبشی) و ژلاتینه شدن مورد مطالعه قرار گرفت. از لحاظ آزمون‏ های فیزیکوشیمیایی سمولینای گندم دوروم با اختلاف معنی دار، دارای مقدار پروتئین و اندیس گلوتن بالاتری نسبت به آرد گندم سخت بود، بنابراین شبکه پروتئینی قوی‏تر و در نتیجه کیفیت بهتر پاستا را موجب گردید. نتایج آزمون‌ رطوبت نمونه‏ های پاستای تولیدی نشان داد تفاوت معنی‎داری بین تیمارها وجود داشت و با افزایش دما، میزان رطوبت کاهش یافت. با افزایش دما، عدد پخت و افت پخت کاهش یافت، به طوری که نوع قالب تفلونی باعث کاهش افت پخت نیز گردید. در آزمون‏ های عدد پخت و افت پخت بهترین امتیاز متعلق به تیمارM₆  (گندم دوروم، قالب تفلونی و دمای خشک کردن ^o C80) و کمترین امتیاز متعلق به تیمار M₃  (گندم سخت، قالب برنزی و دمای خشک کردن ^o C65) بود. نتایج آزمون بافت سنجی و آزمون میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان داد قالب تفلونی باعث بهبود بافت تیمارها گردید. از نظر آزمون پراش اشعه ایکس تفاوت معنی داری بین نمونه‏ ها وجود نداشت. به طور کلی تیمار M₆، بهترین تیمار از لحاظ ویژگی‏های تکنولوژیکی و کیفی بود.
 

واژه‌های کلیدی: پاستا، گندم دوروم، قالب تفلونی، قالب برنزی.، دمای خشک کردن

متن کامل [PDF 2175 kb]   (1413 دریافت)