دوره 16، شماره 88 - ( 1398 )                   جلد 16 شماره 88 صفحات 60-47 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه شهید باهنر کرمان
2- دانشگاه شهید باهنر کرمان ، hr.akhavan1@gmail.com
چکیده:   (8272 مشاهده)
خرمای مضافتی یکی از مهم‌ترین محصولات صادراتی استان کرمان محسوب می‌شود که در طی نگهداری ممکن است ویژگی‌های کیفی آن تغییر نماید. استفاده از پوشش‌های خوراکی روشی جدید برای افزایش ماندگاری محصولات مختلف کشاورزی می‌باشد. هدف مطالعه حاضر، بررسی تاثیر پوشش‌های خوراکی آلوئه‌ورای حاوی سالیسیلیک اسید (2 میلی‌مولار) و عصاره چای سبز (5/0 درصد) بر ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی، میکروبی و حسی خرمای نگهداری شده در دو دمای 4 و 25 درجه سلسیوس به مدت 150 روز بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که نوع پوشش، دما و زمان نگهداری تاثیر معنی‌داری بر شاخص‌های مورد ارزیابی داشتند (p<0.05). بر اساس نتایج، کمترین افت وزن در نمونه‌های پوشش داده شده با آلوئه‌ورای حاوی سالیسیلیک اسید و چای سبز مشاهده شد. چنین پوششی از تغییر قابل‌توجه pH، اسیدیته، بریکس، محتوای قند کل و قند احیاء نمونه‌های خرما در مقایسه با نمونه کنترل در طی دوره نگهداری جلوگیری کرد. در طی دوره نگهداری، شاخص‌های pH و قند کل روند کاهشی و شاخص‌های اسیدیته، بریکس و محتوای قند احیاء روند افزایشی داشتند. محتوای فنول کل در طی دوره نگهداری روند مشخصی نداشت و مقدار آن در نمونه‌های پوشش داده شده به صورت معنی‌داری بیشتر از نمونه کنترل بود. همچنین پوشش آلوئه‌ورای حاوی سالیسیلیک اسید و چای سبز به صورت موثری از افزایش رشد میکروبی جلوگیری کرد. به علاوه ارزیاب‌ها به نمونه‌های خرمای پوشش داده شده با آلوئه‌ورای حاوی سالیسیلیک اسید و چای سبز امتیاز بیشتری دادند. میزان تغییر شاخص‌های فیزیکوشیمیایی، میکروبی و حسی در نمونه‌های نگهداری شده در دمای 25 درجه سلسیوس به صورت معنی‌داری بیشتر از دمای 4 درجه ‌سلسیوس بود. به طور کلی استفاده از پوشش آلوئه‌ورای حاوی سالیسیلیک اسید و عصاره چای سبز و نگهداری در دمای 4 درجه سلسیوس به علت تاثیر بر کاهش رشد میکروبی و حفظ خصوصیات کیفی خرما مضافتی پیشنهاد می‌گردد.
متن کامل [PDF 697 kb]   (1853 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: بسته بندی و انواع پوشش های در صنایع غذایی
دریافت: 1397/11/13 | پذیرش: 1398/2/14 | انتشار: 1398/3/25

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.