بیماری دیابت یک بیماری مزمن ارثی یا اکتسابی و از شایع‌ترین اختلالات متابولیسمی است که با اختلال در ترشح انسولین یا کاهش پاسخ‌دهی اندام‌ها نسبت به انسولین ترشح شده ایجاد می‌شود. شیوع دیابت در کشورهای در حال توسعه بالا بوده و چهارمین علت اصلی مرگ و علت عمده‌ی کوری و آسیب‌های بینایی در بزرگسالان می‌باشد. از آنجا که هدف اصلی از درمان دیابت، کنترل قند خون در محدوده‌ی طبیعی و فراهم ساختن شرایط مناسب فعالیت انسولین جهت کاهش پیشرفت عوارض عروقی و عصبی می‌باشد، درمان تغذیه‌ای، رژیم غذایی و کنترل وزن، اساس درمان دیابت را تشکیل می‌دهند. از طرف دیگر نبودن جایگزین‌های مناسب غذایی برای این گروه از بیماران ضرورت تحقیق در مورد توسعه‌ی فرمولاسیون محصولاتی که به منظور استفاده افراد دیابتی طراحی می‌گردند را مشخص می‌کند. فراورده‌هایی که منجر به مهار فعالیت آلفاآمیلاز و آلفاگلوکوزیداز می‌گردند، کاربرد جایگزین‌های طبیعی و مصنوعی شکر در فرمولاسیون‌ها، استفاده از غذا داروها، کاربرد کربوهیدارت‌های با قابلیت هضم پایین، سیاست کاهش تدریجی، کاربرد بهبوددهنده‌ها، پروفایل رهایش و قانون‌گذاری در کنترل رژیم غذایی افراد دیابتی نقش مؤثری ایفا می‌کند.

واژه‌های کلیدی: دیابت، فرمولاسیون غذایی، شیرین‌کننده‌ها، غذا داروها، مهارکننده‌های آمیلاز

متن کامل [PDF 590 kb]   (1356 دریافت)