دوره 15، شماره 83 - ( 1397 )                   جلد 15 شماره 83 صفحات 428-421 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- استادیار ، گروه زراعت و اصلاح نباتات، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران. ، ag.hasheminia@yahoo.com
2- استادیار، گروه گیاهپزشکی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
3- دانشجوی دکتری اقتصاد کشاورزی و کارشناس ارشد پژوهش آزمایشگاه تخصصی حشره شناسی کشاورزی، گروه حشره شناسی کشاورزی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
چکیده:   (4030 مشاهده)
عسل یک ماده طبیعی شیرین بوده که توسط زنبورهای عسل و از شهد گل‌ها تولید می‌شود. این ماده ترکیبی پیچیده از کربوهیدارت‌ها (فروکتوز و گلوکز) است و ترکیبات دیگری نظیر فنل‌ها، اسیدهای آلی، آمینواسیدها، پروتئین‌ها، مواد معدنی، ویتامین‌ها و لیپیدها نیز در آن وجود دارد. آفت کش‌های ارگانوفسفره از جمله دیازینون به علت تاثیر بر طیف وسیعی از آفات و هم‌چنین ارزان قیمت بودن، بیشتر از سایر آفت کش‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. قابل توجه این که دیازینون در رده 2 طبقه بندی سازمان بهداشت جهانی  قرار داشته و جزء آفت کش‌های نسبتاً خطرناک محسوب می‌گردد. در این راستا در تحقیق حاضر میزان باقیمانده سم دیازینون در عسل‌های تولید شده در منطقه دماوند و با هدف تامین سلامت مصرف کنندگان داخلی و ایجاد زمینه کنترل کیفی این محصول مورد اندازه‌گیری قرار گرفت. نمونه‌های عسل مورد استفاده در این پژوهش از مناطق شش‌گانه آئیینه ورزان، آرو، هویر، مشا، دریاچه تار و دماوند و در ماه‌های خرداد و شهریور تهیه گردیدند. و در ادامه عمل جداسازی و تشخیص سم توسط دستگاه HPLC انجام پذیرفت. طبق نتایج، در تمام محل‌های نمونه‌برداری، باقیمانده سم مشاهده شد به گونه‌ای که در بعضی از مناطق میزان باقیمانده سم از حداکثر مجاز بیشتر بود. همچنین باقیمانده سم در خرداد ماه، در تمام نمونه‌ها بیشتر از نمونه‌های برداشت شده در ماه شهریور بود. در همین راستا بیشترین مقدار باقیمانده سم در ماه خرداد و در منطقه آیینه ورزان (ppm03919/0) و کمترین مقدار آن در ماه شهریور و در منطقه هویر با مقدار (ppm01714/0) اندازه‌گیری شد.
متن کامل [PDF 360 kb]   (3818 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: کنترل کیفیت مواد غذایی
دریافت: 1397/5/30 | پذیرش: 1397/7/7 | انتشار: 1397/10/25

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.