مقاومت سویه­های میکروبی نسبت به آنتی­بیوتیک­ها و حفظ ایمنی مواد غذایی از مهم­ترین مشکلات جهانی است. لذا هدف از این پژوهش بررسی محتوی فنلی، فلاونوئیدی، آنتی­اکسیدانی و قدرت ضدباکتریایی اسانس مینای نیشابوری بود. در این پژوهش میزان ترکیبات فنلی و فلاونئیدی اسانس مینای نیشابوری به ترتیب با استفاده از معرف فولین-سیوکالتو و روش رنگ­سنجی آلومینیوم تری کلراید اندازه­گیری شد. پتانسیل آنتی­اکسیدانی این اسانس گیاهی با روش­های DPPH، ABTS و بتاکاروتن- لینولئیک اسید بررسی گردید. از روش­های چاهک آگار، دیسک دیفیوژن، حداقل غلظت مهارکنندگی، حداقل غلظت کشندگی جهت بررسی فعالیت ضدباکتریایی اسانس علیه تعدادی از باکتری­های پاتوژن استفاده شد. بر اساس نتایج میزان فنل تام و فلاونوئید اسانس مینای نیشابوری به ترتیب mg GAE/g 63/55 و mg QE/g 28/62 بود. قدرت آنتی­اکسیدانی اسانس با استفاده از روش­های DPPH، ABTS و بتاکاروتن- لینولئیک اسید به ترتیب 39/52، 3/68 و 95/49 بر حسب درصد اندازه­گیری شد. بیش­ترین و کم­ترین هاله اندازه­گیری طی روش دیسک دیفیوژن با قطر 2/16 و 7/9 سانتی­متر به باکتری­های استافیلوکوکوس اورئوس و انتروباکتر ائروژنز تعلق داشت. حداقل غلظت کشندگی اسانس مینای نیشابوری در تمامی سویه­ها بیش­تر از حداقل غلظت مهارکنندگی بود. باکتری­های گرم منفی مقاومت بیش­تری از خود در برابر اسانس نشان دادند. اسانس مینای نیشابوری قدرت ضدباکتریایی و پتانسیل آنتی­اکسیدانی مطلوبی داشت. استفاده از این ترکیب گیاهی می­تواند موجب مهار و توقف رشد باکتری­های بیماری­زا شود.

واژه‌های کلیدی: مینای نیشابوری، دیسک دیفیوژن، پتانسیل آنتی‌اکسیدانی، فنل کل.

متن کامل [PDF 474 kb]   (742 دریافت)