چکیده در این تحقیق اثر روش خشک کردن شلتوک در سه سطح (خشک کردن شلتوک در محیط سایه، خشک کردن در معرض تابش نور خورشید و خشک کردن با آون آزمایشگاهی)، در چهار سطح محتوای رطوبت نهایی دانه (8، 10، 12، w.b.14%) در آزمایش با سه رقم برنج شامل (حسنی، هاشمی و علی کاظمی) متداول در استان گیلان بر روی درصد دانه های شکسته حاصل از تبدیل مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در روش خشک کردن شلتوک در محیط سایه کمترین درصد دانه­های خرد حاصل شد. بیشترین میانگین درصد دانه های شکسته مرحله پوست­گیری (061/14%) به روش خشک کردن با آون آزمایشگاهی در آزمایش با رقم هاشمی و کمترین میانگین درصد دانه های شکسته مرحله پوست­گیری (351/5%) در آزمایش با رقم علی کاظمی و روش خشک کردن در سایه بدست آمده است. با افزایش محتوای رطوبتی تبدیل از 8 الی w.b. 14%، میانگین درصد دانه­های شکسته حاصل از پوست­گیری و سفید کنی دانه­ها بترتیب از مقدار 616/11 به مقدار 189/7% و از مقدار 025/21 به مقدار 841/12 کاهش یافت.  بیشترین میانگین درصد دانه­های شکسته سفید کنی در روش خشک کردن با تابش نور خورشید ( 340/21 درصد) و کمترین میانگین درصد دانه های شکسته پوست­گیری (841/13% ) در روش خشک کردن دانه شلتوک در محیط سایه بدست آمد. بیشترین (539/20%) و کمترین (150/14%) مقدار میانگین درصد دانه های شکسته مرحله سفید کنی بترتیب در آزمایشات با رقم حسنی و رقم علی کاظمی بدست آمد.

واژه‌های کلیدی: کلید واژگان: دانه برنج، درصد دانه های شکسته، روش خشک کردن، محتوای رطوبت

متن کامل [PDF 150 kb]   (2604 دریافت)