جستجو در:
دوره 14، شماره 64 - ( 1396 )
جلد 14 شماره 64 صفحات 51-60 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
فزونی اردکانی زهرا، فرهادیان همایون، پزشکی راد غلامرضا. تعیین درجه توسعهیافتگی صنایع لبنی استانهای ایران؛ کاربرد تکنیک تاکسونومی عددی. مجله علوم و صنایع غذایی ایران. 1396; 14 (64) :60-51
1- دانشجوی دکتری گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه تربیت‌مدرس، تهران، ایران
2- استادیار گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه تربیت‌مدرس، تهران، ایران
3- دانشیار گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه تربیت‌مدرس، تهران، ایران
2- استادیار گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه تربیت‌مدرس، تهران، ایران
3- دانشیار گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه تربیت‌مدرس، تهران، ایران
چکیده: (5675 مشاهده)
چکیده
صنعت لبنیات، از مهمترین حلقههای زنجیره غذایی کشاورزی و پیشرفتهترین صنعت تبدیلی و تکمیلی این بخش است که رتبه اول بازار مصرف و ارزش افزوده را در بین سایر صنایع این بخش دارا است. مطالعات نشان میدهد که عدم توجّه به تفاوتهای منطقهای در مدیریت و سیاستگذاری این صنعت، موجب اتخاذ سیاستهای ناکارآمد توسعه صنعت لبنیات استانهای کشور خواهد شد. بنابراین، هدف تحقیق حاضر، بررسی وضعیت موجود صنعت لبنیات و رتبهبندی استانهای ایران از نظر میزان توسعه صنعت لبنیات با کمک شاخصهای توسعه این صنعت به روش تاکسونومی عددی بوده است. شاخصهای توسعه این صنعت، با مرور آمارهای رسمی و دریافت نظرات کارشناسان این صنعت تعیین شدند که عبارتند از: تعداد دام تولید کننده شیر، میزان تولید شیرخام، قیمت عرضه شیر در بازار، تعداد واحدهای فرآوری در حال بهرهبرداری، میزان کل فرآوری انواع شیر مایع، ماست، پنیر، دوغ و بستنی. بررسیها نشانگر وجود رکود و عدم پیشرفت برخی از این شاخصها در دوره زمانی 1381 تا 1391 است. همچنین استانهای خراسان رضوی و ایلام به ترتیب دارای بیشترین و کمترین میزان توسعهیافتگی صنایع لبنی کشور بودند. لذا پیشنهاد میگردد که در اتخاذ تصمیمات و برنامهریزیهای توسعه، سرمایهگذاری و مدیریت صنعت لبنیات، به تفاوتهای استانی و نیز رتبهبندی استانهای کشور بر اساس پتانسیل آنها در هر یک از شاخصهای مذکور توجه گردد.
صنعت لبنیات، از مهمترین حلقههای زنجیره غذایی کشاورزی و پیشرفتهترین صنعت تبدیلی و تکمیلی این بخش است که رتبه اول بازار مصرف و ارزش افزوده را در بین سایر صنایع این بخش دارا است. مطالعات نشان میدهد که عدم توجّه به تفاوتهای منطقهای در مدیریت و سیاستگذاری این صنعت، موجب اتخاذ سیاستهای ناکارآمد توسعه صنعت لبنیات استانهای کشور خواهد شد. بنابراین، هدف تحقیق حاضر، بررسی وضعیت موجود صنعت لبنیات و رتبهبندی استانهای ایران از نظر میزان توسعه صنعت لبنیات با کمک شاخصهای توسعه این صنعت به روش تاکسونومی عددی بوده است. شاخصهای توسعه این صنعت، با مرور آمارهای رسمی و دریافت نظرات کارشناسان این صنعت تعیین شدند که عبارتند از: تعداد دام تولید کننده شیر، میزان تولید شیرخام، قیمت عرضه شیر در بازار، تعداد واحدهای فرآوری در حال بهرهبرداری، میزان کل فرآوری انواع شیر مایع، ماست، پنیر، دوغ و بستنی. بررسیها نشانگر وجود رکود و عدم پیشرفت برخی از این شاخصها در دوره زمانی 1381 تا 1391 است. همچنین استانهای خراسان رضوی و ایلام به ترتیب دارای بیشترین و کمترین میزان توسعهیافتگی صنایع لبنی کشور بودند. لذا پیشنهاد میگردد که در اتخاذ تصمیمات و برنامهریزیهای توسعه، سرمایهگذاری و مدیریت صنعت لبنیات، به تفاوتهای استانی و نیز رتبهبندی استانهای کشور بر اساس پتانسیل آنها در هر یک از شاخصهای مذکور توجه گردد.
دریافت: 1395/2/28 | پذیرش: 1395/7/28 | انتشار: 1396/3/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |