دوره 14، شماره 68 - ( 1396 )                   جلد 14 شماره 68 صفحات 157-169 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

شیخ زاده شقایق، علیزاده محمد، رضازاد محمود. مدل‌سازی و بهینه‌سازی ویژگیهای کیفی و پایداری نانوکمپلکس‌های کلوئیدی جهت کاربرد در نوشیدنی های اسیدی شفاف. مجله علوم و صنایع غذایی ایران. 1396; 14 (68) :169-157

URL: http://fsct.modares.ac.ir/article-7-7095-fa.html


1- دانش آموخته کارشناسی ارشد گروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه ارومیه
2- دانشیار گروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه ارومیه
چکیده:   (2577 مشاهده)
چکیده
امروزه کاربرد پلیمرهای طبیعی زیست تخریب­پذیر از جمله پروتئین‌ها و پلی­ساکاریدها در تهیه نانو ذرات در صنایع غذایی و دارویی مورد توجه خاصی قرار گرفته­ است. این پژوهش با هدف مدلسازی و بهینه­سازی تولید نانوکمپلکس­های  سه جزئی پروتئین، پلی­ساکارید و امولسیفایر کوچک مولکول و بررسی پایداری آنها با استفاده از طرح Box-Behnken انجام گرفت. برای هر پاسخ با استفاده از آنالیز رگرسیون خطی چندگانه، مدل های چند جمله ای درجه دوم به دست آمد. نتایج آنالیز واریانس نشان داد که مدلهای همه پاسخ­ها بسیار معنی دار بودند (0001/0  .(p <همچنین همه مدلهای پیش بینی شده دارای ضرایب تبیین و تبیین اصلاح شده بالایی بودند که تضمین کننده برازش رضایت بخش مدلهای رگرسیون به داده­های آزمایشی است. با استفاده از روش تابع مطلوبیت شرایط فرآوری بهینه بر حسب غلظت سدیم کازئینات (15/0%)، غلظت صمغ عربی (54/0%)، غلظت تویین20 (09/0%) و pH (97/4) بدست آمد. در این نقطه بهینه،  اندازه ذرات (71/68 نانومتر)، اسپن (90/0)، کدورت (24/0)، رشد اندازه ذرات (034/0)، رشد توزیع اندازه ذرات (003/0) و رشد کدورت نانوکمپلکس­ها (016/0) بدست آمد. میزان تابع مطلوبیت بهینه سازی 87/0 بود که نشان دهنده برآورد شدن مطلوب اهداف می­باشد. در نتیجه نانو ذرات بدست آمده را می­توان به عنوان سیستم حامل مواد مغذی جهت استفاده در غذاهای عملگرا و محصولات نوشیدنی شفاف با pH پایین مورد استفاده قرار داد.
متن کامل [PDF 298 kb]   (1440 دریافت)    

دریافت: 1395/3/18 | پذیرش: 1395/8/18 | انتشار: 1396/7/1

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.