دوره 13، شماره 54 - ( 1395 )                   جلد 13 شماره 54 صفحات 83-73 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Esmaili Adabi M, Mosavi Seyedi S R, Kalantari D, Ghavami Adl B. Mathematical modelling, kinetics and energy consumption for Drying Aloe Vera gel in hot Air dryer with exhaust Air recycle. FSCT 2015; 13 (54) :73-83
URL: http://fsct.modares.ac.ir/article-7-5927-fa.html
اسماعیلی ادبی محمد، موسوی سیدی سید رضا، کلانتری داود، قوامی عدل بابک. بررسی مدل‌سازی ریاضی، سینتیک و انرژی مصرفی خشک کردن ژل آلوئه ورا در خشک کن هوای گرم با قابلیت بازگردش هوای خروجی. مجله علوم و صنایع غذایی ایران. 1395; 13 (54) :73-83

URL: http://fsct.modares.ac.ir/article-7-5927-fa.html


1- گروه فیزیک-واحد شهر قدس-دانشگاه آزاد اسلامی-تهران-ایران
2- گروه مهندسی مکانیک بیوسیستم، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
چکیده:   (6433 مشاهده)
چکیده در این تحقیق به بررسی مدل­سازی ریاضی فرآیند و سینتیک خشک شدن و انرژی مصرفی در خشک­کن­ جریان هوای گرم با چرخه هوای بازگشتی (0، 50%، 75%) پرداخته شده است. برای این منظور از یک خشک­کن جریان هوای گرم با قابلیت باز­گردش هوای خروجی استفاده شد. برای برازش مدل­های استاندارد خشک­شدن لایه نازک با داده­های آزمایشی، از محیط برازش منحنی­هاینرم­افزار MATLAB 2007 استفاده گردید. از ضریب تعیین ( R2)، مربع کای (c2) و ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE) به عنوان شاخص برای تعیین بهترین مدل استفاده شد. با مقایسه این شاخص­ها مشخص شد که مدل میدیلی مناسبترین مدل برای توصیف داده­های آزمایشگاهی است.انرژی مصرفی در سرعت m/s 5/0 و دمای هوای 60 درجه سلسیوس برای سطوح 0%، 50% و 75% هوای بازگشتی کمینه و در سرعت هوای m/s 5/1 و دمای هوای 40 درجه سلسیوس برای سطوح 0%، 50% و 75% هوای بازگشتی بیشینه می­باشد. همچنین بکارگیری سامانه بازگردشی هوای گرم سبب کاهش انرژی مصرفی و افزایش زمان خشک شدن در خشک کردن گیاه آلوئه ورا گردید.
متن کامل [PDF 233 kb]   (2195 دریافت)    

دریافت: 1395/2/21 | پذیرش: 1395/4/21 | انتشار: 1395/5/1

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.