دوره 5، شماره 17 - ( 1387 )                   جلد 5 شماره 17 صفحات 58-51 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

The Effect of Storage Period and Natural Additive Qare-Qat on Iranian Tea (Camellia sinensis) Quality. FSCT 2008; 5 (17) :51-58
URL: http://fsct.modares.ac.ir/article-7-5140-fa.html
اثر دوره انبارمانی و افزودنی طبیعی قره‌قاط بر کیفیت چای ایرانی(Camellia sinensis). مجله علوم و صنایع غذایی ایران. 1387; 5 (17) :51-58

URL: http://fsct.modares.ac.ir/article-7-5140-fa.html


چکیده:   (4127 مشاهده)
چکیده       مشکلات موجود در صنعت چای ایران  موجب خسارت به همه بخش های مربوطه شده است. یکی از دلایل آن، پایین بودن کیفیت چای سیاه ایرانی و تغییر ذائقه مصرف کنندگان می باشد. عمدتا برای تامین نظر مصرف کنندگان اقدام به ایجاد تنوع در کیفیت چای می کنند، درحالی که استفاده از افزودنی های مجاز قبل از بسته بندی چای سیاه در ایران معمول نیست. در این آزمایش یکی از افزودنیهای طبیعی چای سیاه یعنی قره قاط و دوره انبار مانی چای مورد ارزیابی قرار گرفت. این آزمایش در قالب اسپلیت پلات با طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی طوری اجرا شد که مدت زمان انبارمانی چای به عنوان فاکتور اصلی (در کرت اصلی) با چهار سطح (0، 2، 4 و 6 ماه) و مقدار قره قاط افزوده شده به چای خشک نیز در چهار سطح (0، 5%، 10% و 15% وزنی) به عنوان فاکتور فرعی (در کرتهای فرعی) در نظر گرفته شدند. در این آزمایش خواص کیفی چای شامل آزمون چشایی (از جمله رویت چای خشک، رنگ، عطر و طعم نوشابه چای) و آزمون شیمیایی (شامل سنجش میزان تئافلاوین، تئاروبیژن، مجموع رنگ و شفافیت چای)  مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمون شیمیایی نشان داد که ترکیب "چای + 5 و 10 درصد قره قاط" در مقایسه با چای خالص, تئافلاوین(TF)، شفافیت و نسبت تئافلاوین به تئاروبیژن بیشتری دارد و این برتری در سطح 1% معنی دار بود. اما آزمون چشایی هیچگونه برتری مخلوط "چای + قره قاط" را  نسبت به چای خالص ایرانی نشان نداد.  
متن کامل [PDF 22 kb]   (4499 دریافت)    

دریافت: 1387/2/2 | پذیرش: 1387/12/28 | انتشار: 1391/6/13

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.