دوره 15، شماره 81 - ( 1397 )                   جلد 15 شماره 81 صفحات 429-423 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

شکورزاده آناهیتا، موگوئی رکسانا. بررسی آلودگی لوبیا چیتی به ترکیبات آلی پایدار به منظور افزایش ایمنی مواد غذایی (مطالعه موردی : کلرو دی بنزو دی اکسین ). مجله علوم و صنایع غذایی ایران. 1397; 15 (81) :423-429

URL: http://fsct.modares.ac.ir/article-7-12892-fa.html


1- گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
2- گروه برنامه ریزی مدیریت و آموزش محیط زیست دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
چکیده:   (1932 مشاهده)
در سال های اخیر توجه بسیاری به مسئله امنیت مواد غذایی شده است به خصوص در رابطه با حضور آلاینده های آلی پایدار در محیط زیست و ورود آنها به زنجیره غذایی و در نهایت بروز بیماری و ناهنجاری هایی که در انسان می شود.این آلاینده های آلی پایدار خطرناک نظیر دی اکسین ها که ناشی از پساب کارخانجات صنعتی می باشند.کربن آلی ناشی از پسماندهای زیستی حاصل از فاضلابهای شهری پالایش شده گیاهان باعث پیوند دادن آلاینده های آلی پایدار می شود مثل کلرو دی بنزو دی اکسین ، فوران ...استفاده از این پسماندهای زیستی به عنوان کودهای استخراج شده و کمپوست برای بهبود لایه خاک رویی ممکن است سبب انتقال آلاینده های آلی پایدار به زنجیره غذایی شود. در این آزمایش لوبیا چیتی از سه منطقه در ایران به ترتیب شهرستان خمین ،شهرستان ازنا و شهر زنجان مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت آزمایشات هم این موضوع را نشان داد که لوبیا چیتی مربوط به مناطق صنعتی دارای سم کلرو دی بنزو دی اکسین به میزان 2.13 ng/kg می باشد که در این تحقیق هم شهرستان خمین به علت نزدیکی با کارخانجات و در معرض قرار گرفتن با پساب آن ها دچار آلودگی با سم کلرو دی بنزو دی اکسین شد ولی دو نمونه دیگر به علت عدم نزدیکی با کارخانجات دچار این آلودگی نشدند و وجود این سم را در طی آزمایشات نشان ندادند.
متن کامل [PDF 317 kb]   (1041 دریافت)    
نوع مقاله: علمی پژوهشی | موضوع مقاله: کنترل کیفیت مواد غذایی
دریافت: 1396/9/23 | پذیرش: 1397/6/10 | انتشار: 1397/8/24

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.